၂၁ ရာစု စာသင္ခန္းမ်ား အခင္းအက်င္း

 

ဒီေဆာင္းပါးေလးက ေမာကၡပညာေရးဆိုက္မွာ တင္ထားတာေလးပါ။ သေဘာက်လို႔ ျပန္လည္ေ၀မွ်လိုက္ပါတယ္။ လက္ရွိမွာေတာ့ ဒီေဆာင္းပါးထဲကအစီအစဥ္ေတြက ကၽြန္ေတာ္တို႔ႏိုင္ငံနဲ႔ ဘာမွမဆိုင္သလို ျဖစ္ေနေသးေပမယ့္ ေနာက္တခ်ိန္မွာျဖစ္မလာဘူးလို႔ ဘယ္သူေျပာႏိုင္မလဲ မဟုတ္ဘူးလား...။

၂၁ ရာစုစာသင္ခန္းဆိုတာ ကြန္ပ်ဴတာေတြ၊ မိုဘိုင္းဖုန္းေတြ၊ တက္ဘလက္ေတြယူလာရင္ ၿပီးၿပီလို႔ မယူဆသင့္ဘူး။ ယေန႔ေခတ္ စာသင္ခန္းေတြ တည္ေဆာက္ဖြဲ႕စည္းမႈေတြမွာ နည္းပညာတပ္ဆင္ေရး၊ နည္းပညာ အေထာက္အကူျပဳေရး၊ နည္းပညာျဖင့္ သင္ယူမႈထိေရာက္ေစေရးဆိုတာေတြကို ထည့္သြင္း စဥ္းစား လာၾကတယ္။ အနာဂတ္အတြက္ စာသင္ခန္းေတြတည္ေဆာက္မယ္ဆိုရင္ ဘာေတြကို ထည့္သြင္းစဥ္းစားသင့္ ပါသလဲ။

၁။ ႐ုပ္ပိုင္းဆိုင္ရာမွ စတင္ျခင္း
စာသင္ခန္းအမိုး ျမင့္မားရမယ္။ အလင္းေရာင္ လုံေလာက္စြာရျခင္း၊ အလင္းေရာင္ အနည္း၊ အမ်ားကို အလြယ္တကူထိန္းခ်ဳပ္ ႏိုင္ျခင္းရွိရမယ္။ တံခါးပိတ္စာသင္ခန္းထက္ တံခါးဖြင့္ စာသင္ခန္းျဖစ္ရမယ္။ စာသင္ခန္း ဆိုတာ တစ္ေျပးညီထက္ နိမ့္ရာမွ ျမင့္သြားတဲ့ အေနအထားမ်ိဳးျဖစ္ရမယ္။ ေက်ာင္းသားနဲ႔ ဆရာ အလြယ္တကူ ဝင္ထြက္သြားလာ၊ ကူးလူးႏိုင္ေအာင္ စာသင္ခုံေတြကို စီစဥ္ထားရမယ္။
နည္းပညာကိုထည့္သြင္းျခင္းဟာ ဒုတိယအဆင့္ျဖစ္သင့္ၿပီး၊ နည္းပညာေတြေရာက္လာရင္ဆိုတဲ့အဆင့္ကို ပထမဦးစားေပး စီစဥ္ထားရမယ္။ စာသင္ခန္းကို ပုံစံအမ်ိဳးမ်ိဳး စိတ္ႀကိဳက္ေျပာင္းေ႐ႊ႕ သင္ၾကားႏိုင္ေအာင္ စာသင္ခုံေတြကို စီစဥ္ထားႏိုင္ရမယ္။

၂။ စာသင္ခန္းဆိုတာ လင္းေနရမယ္
အစဥ္အလာေက်ာင္းေတြမွာ blackboard ဟာ အဓိက ဆုံခ်က္ျဖစ္တယ္။ ၂၁ ရာစုမွာ blackboard ကေန whiteboard ေတြျဖစ္လာတယ္။ ပ႐ိုဂ်က္တာေတြသုံးလာတယ္။ အလင္းေရာင္ဆိုတာ ပ႐ိုဂ်က္တာသုံးလို႔ မလိုအပ္ခ်ိန္မွာ ေခတၱမွိန္ထားတာပဲျဖစ္ရမယ္။ ေျမျဖဴအစား remote control ေတြက အေရးပါလာလိမ့္မယ္။

၃။ တစ္ေယာက္ထိုင္ထက္ အမ်ားထိုင္ စာသင္ခုံေတြျဖစ္ရမယ္
ေက်ာင္းသားတစ္ေယာက္ စားပြဲတစ္လုံး၊ ကုလားထိုင္တစ္လုံးဆိုတဲ့ေခတ္ကုန္ၿပီ။ ၂၁ ရာစုမွာ စုေပါင္းထိုင္၊ စုေပါင္းေဆြးေႏြး၊ စုေပါင္းအေျဖရွာဖို႔လိုတယ္။ ဒါေၾကာင့္ အဖြဲ႕လိုက္ထိုင္ႏိုင္ေအာင္ စီစဥ္ေပးဖို႔လိုတယ္။ ပစ္စဘတ္တကၠသိုလ္မွာ စာသင္ခုံေတြကို လျခမ္းပုံစံ စီထားတယ္။ တစ္ဖြဲ႕မွာ ၆ ေယာက္ထိုင္ရတယ္။ စာသင္ခုံ အလုံအေလာက္ျဖစ္ဖို႔ အေရးႀကီးတယ္။

၄။ သင္ႏိုင္သူ အလုံအေလာက္ရွိရမယ္
ဆရာေတြရဲ႕အခန္းက႑ကိုေတာ့ ခ်က္ခ်င္းေဖ်ာက္ႏိုင္ဦးမယ္ မထင္ပါဘူး။ စာသင္ခန္း၊ စာသင္ခုံ၊ စာသင္ဆရာ၊ သင္ေထာက္ကူပစၥည္း၊ ကြန္ပ်ဴတာ အလုံအေလာက္ရွိရမယ္။ စာသင္ခန္းတိုင္းမွာ လက္မ ၇၀ HD LCD multi-touch TV သို႔မဟုတ္ ေမာ္နီတာတစ္လုံးရွိရမယ္။
လူတိုင္း ကြန္ပ်ဴတာမကိုင္ႏိုင္ရင္လည္း ကြန္ပ်ဴတာနဲ႔ အကၽြမ္းဝင္ႏိုင္တဲ့ နည္းပညာတစ္ခုကို လူတိုင္းရရွိႏိုင္ေအာင္ ဖန္တီးေပးထားရမယ္။ သင္ႏိုင္သူဆိုရာမွာ သင္ႏိုင္တဲ့ဆရာအျပင္ နည္းပညာကိုလည္း ဆရာကိုယ္စားသုံးႏိုင္တာကို သတိျပဳရမယ္။
         
၅။ အလြယ္ဆုံးနဲ႔ အထိေရာက္ဆုံးျဖစ္ေအာင္ ႀကံေဆာင္မယ္
Laptop ေတြ၊ iPad ေတြကိုင္လာမယ္ဆိုရင္ ဖတ္စာအုပ္ေတြ၊ စာ႐ြက္ေတြ၊ စကၠဴေတြမလိုေတာ့ဘူး။ အစပိုင္းမွာ ေက်ာင္းသားေရာ၊ ေက်ာင္းပါ ရင္းႏွီးျမႇဳပ္ႏွံမႈတစ္ခု ႀကီးမားစြာလုပ္လိုက္ရမယ္။ အေမရိကန္ တကၠသိုလ္ေတြမွာ laptop မပါ ေက်ာင္းမလာရဆိုတာေတြ၊ ေက်ာင္းသားတစ္ေယာက္ iPad တစ္လုံးေက်ာင္းေတြ ထူေထာင္လာၾကၿပီ။
စိန္႔ လီယိုတကၠသိုလ္က ဆရာတိုင္း စာသင္ဖို႔လာရင္ USB သုံး flash drive ၅ ေခ်ာင္းေလာက္ယူလာရတယ္။ စာသင္ေနတုန္း ေက်ာင္းသားေတြဆီက အိမ္စာေတြကို drive ထဲ ထည့္ေပး ထားဖို႔ စာသင္ခန္းထဲမွာ သုံးၾကတယ္။ စာသင္ခန္းထဲက စာသင္ခုံတိုင္းမွာ လၽွပ္စစ္ဓာတ္အား ရႏိုင္တဲ့ ပါဝါခုံေတြတပ္ဆင္ထားေပးတယ္။

၆။ ဆရာ-ေက်ာင္းသားဆက္သြယ္ေရးဆိုတာ အခ်ိန္မေ႐ြး၊ ေနရာမေ႐ြးျဖစ္ေနရမယ္
အစဥ္အလာေက်ာင္းေတြမွာက ေက်ာင္းလႊတ္လိုက္ရင္ ဆရာနဲ႔ ေက်ာင္းသား ဆက္ဆံေရးဟာ ၿပီးဆုံး သြားတတ္တယ္။ ၂၁ ရာစုမွာ အြန္လိုင္း၊ အင္တာနက္၊ အီးေမးလ္ေတြဆိုတာ ဆရာနဲ႔ေက်ာင္းသားအတြက္ အခ်ိန္အကန္႔အသတ္မရွိ ဆက္သြယ္ႏိုင္လာတယ္။ ေက်ာင္းဆိုတာ လူမႈေရးနဲ႔ အသင္းအဖြဲ႕မ်ားအသြင္ လာေရာက္ လႈပ္ရွားဖို႔ ေနရာတစ္ေနရာလို႔ သတ္မွတ္လာၾကတယ္။
အားကစားလုပ္ခ်င္လို႔၊ သူငယ္ခ်င္း ေတြနဲ႔ေတြ႕ခ်င္လို႔၊ လူမႈေရးလုပ္ငန္းေတြလုပ္ခ်င္လို႔ ေက်ာင္းကိုလာတာ။ ဘာေတြဖတ္ရမယ္၊ ဘာေတြ လုပ္ရမယ္ဆိုတာ ဆရာက အြန္လိုင္းကတစ္ဆင့္ ၫႊန္ၾကားၿပီးသား။ ေက်ာင္းသားကလည္း အြန္လိုင္းက ပို႔ၿပီးေနၿပီ။ ေက်ာင္းဆိုတာ စာသင္ဖို႔လာတယ္ဆိုတဲ့သေဘာထက္ ပိုတဲ့ အသြင္ေဆာင္လာတယ္ဆိုတာ မ်က္ေမွာက္ေခတ္ ဆရာေတြ သေဘာေပါက္သင့္တယ္။
ေျပာင္းလဲမႈေတြကို ေျပာင္းလဲႏိုင္တဲ့ ေနရာေတြမွာ ေျပာင္းလဲသင့္သေလာက္ ေျပာင္းလဲေနၾကပါတယ္။ ေခတ္ စနစ္ရဲ႕ လိုအပ္ခ်က္အရ အမီလိုက္ႏိုင္မွ ေခတ္မီဖြံ႕ၿဖိဳးတိုးတက္ေအာင္ လုပ္ႏိုင္ပါလိမ့္မယ္။ ပါးစပ္ကေအာ္၊ ဆိုင္းဘုတ္ေတြနဲ႔ေၾကာ္ျငာ႐ုံနဲ႔ အလိုလိုေတာ့ ေရာက္မသြားႏိုင္ဘူးဆိုတာ သိထားၾကရမယ္။
အိုင္စီတီျဖင့္ ေခတ္မီေအာင္ လုပ္ေနၾကတယ္ဆိုတာ အေျပာမဟုတ္၊ အလုပ္နဲ႔ လက္ေတြ႕ျပႏိုင္မွ ရပါတယ္။ 

Ref: Maukkha