ကၽြန္ေတာ္တို႔တေတြ ေသာတာပန္ဆိုတာကို ၾကားဖူးၾက၊ သိၾကေပမယ့္ ေသခ်ာသိတဲ့သူရွားပါတယ္ ကၽြန္ေတာ္အပါအ၀င္ေပါ့...။
အဲဒါေၾကာင့္ အရွင္ဆန္နီေနမင္း ဆိုက္က ဖတ္ခဲ့ဖူးတာေလးကို အားလံုးဗဟုသုတအျဖစ္သိရေအာင္ ျပန္လည္ကူးယူလိုက္ပါတယ္...။
ေမး။ ။ သီလဆိုတာ ေသာတာပန္အတြက္ သီးသန္႔ေဆာက္တည္စရာ မလိုဘူးလို႔ အရွင္ဘုရားရဲ႕ ေသာတာပန္နဲ႔ပတ္သတ္တဲ့ အေမးအေျဖထဲမွာ ဆိုထားပါတယ္။ သို႔ေပမဲ့ ဦးသုမဂၤလ တရားထဲမွာေတာ့ သီလဆိုတာ ေစာင့္ထိန္းရမဲ့တရားလို႔ ေဟာထားပါတယ္။ ဘယ္သူမွ မေစာင့္ထိန္းဘဲနဲ႔ အလိုလိုမျပည့္ဘူးလို႔ ဆိုထားပါတယ္။ သီလဆိုတာ ေစာင့္ထိန္းရမွာပါတဲ့။ အလိုလို ဘယ္သူမွ ျပည့္ေနတာမဟုတ္ဘူးလို႔ ဆုိုထားပါတယ္။ ေသာတာပန္ဆိုတာေကာ ဥပမာအေနန႔ဲ မုသားစကားေျပာဖို႔ စိတ္ကူးေတာင္မရွိဘူးလို ဆိုရမွာပါလား။ သို႔မဟုတ္ စိတ္ကူးလိုက္ေပမဲ့ မေျပာေတာ့ဘူးလို ့ဆိုရမွာပါလား။ ဒီႏွစ္ခု မရွင္းလို႔ပါ။
ဦးဇင္းေရ တပည့္ေတာ္ ညစ္ေမးေနတာ မဟုတ္ဘူးေနာ္။ ဘုရားလက္ထက္က ဘာသီလ သမာဓိ ပညာမွမရွိတဲ့ အရိယာဆိုတဲ့ တံငါသည္ဆိုတာ ရွိပါတယ္။ ဦးဇင္းလည္းသိမယ္လုိ႔ ေမွ်ာ္လင့္ပါတယ္။ ေန႔စဥ္ေန႔တိုင္း ငါးေတြကိုသတ္ျဖတ္ေနတဲ့ အဲဒီအရိယာလို႔ေခၚတဲ့ တံငါသည္ႀကီးဟာ ဘုရားရွင္တရားကို နာၿပီးေသာအခါ ေသာတာပန္တည္သြားတယ္လုိ႔ ဆိုထားပါတယ္။ အဲဒီအခ်ိန္ေရာက္မွ သူက သီလကို စတင္ေစာင့္ထိန္းမွာပါ။ အရင္က သူမ်ား အသက္ေတြကိုသတ္ခဲ့ပါတယ္။ ဒါေပမဲ့ ဘုရားေဟာၿပီးမွ ေသာတာပန္တည္သြားတာဆိုေတာ့ ဦးဇင္းေျပာသလို မဟုတ္ဘူးျဖစ္ေနပါတယ္။ ဘယ္အခ်က္ကို အမွန္ယူရပါမလဲဘုရား။
ေျဖ။ ။ ေသာတာပန္ဟာ ငါးပါးသီလက်ဳးလြန္ဖုိ႔ရန္ စိတ္ကူးမိရင္ေတာင္မွ မက်ဳးလြန္မိတာေတာ့ ေသခ်ာပါတယ္။ ေသာတာပန္မွာ ကာမဂုဏ္အာရံုေတြကို သာယာတဲ့ ကာမရာဂ ရွိပါေသးတယ္။ ေဒါသဆိုတာလည္း ရွိပါေသးတယ္။ ေမာဟတို႔မာနတို႔ဆိုတာေတြလည္း ရွိပါေသးတယ္။ ဒါေပမဲ့ သူတစ္ပါးအသက္ကို သတ္ႏိုင္ေလာက္ေအာင္ေတာ့ အကုသိုလ္က ျပင္းျပင္းထန္ထန္ မျဖစ္ေတာ့ပါ။ အကုသိုလ္ဒီဂရီဟာ ေလ်ာ့သြားပါၿပီ။ ဘာျဖစ္လုိ႔လဲဆုိေတာ့ သတိအားေကာင္းသြားတဲ့ အတြက္ သတိက ေနာက္ကလိုက္ၿပီး ထိန္းေနလို႔ပါပဲ။ ဒါေၾကာင့္ ေသာတာပန္ဟာ အပါယ္က်ေရာက္ေစတတ္တဲ့ အကုသိုလ္ကို မျပဳေတာ့ဘူးလုိ႔ ျမတ္စြာဘုရားက မိန္႔ၾကားခဲ့ျခင္း ျဖစ္ပါတယ္။ သူေတာ္ေကာင္းတရား ေလ့လာလုိက္စားမႈမ်ားၿပီး ကံကံ၏အက်ိဳးကုိ ယံုၾကည္မႈစြမ္းအား ျမင့္လာတဲ့သူ၊ တရားအားထုတ္ပါမ်ားတဲ့ပုဂၢိဳလ္တုိ႔သည္ အရင္က ငါးပါးသီလကုိ လြယ္လြယ္နဲ႔က်ဳးလြန္မိၾကခဲ့ရင္ေတာင္မွ တရားအစြမ္းသတၱိေၾကာင့္ မေကာင္းမႈမ်ားလုပ္ခ်င္စိတ္ ေလွ်ာ့နည္းသြားၾကပါတယ္။
ေမးခြန္းရွင္က မရွင္းလင္းျဖစ္ေနတဲ့အတြက္ ဥပမာေလးနဲ႔ ေျဖေပးပါမယ္။ ဦးဇင္းတုိ႔ ငယ္တုန္းက ဖိနပ္မစီးတတ္တဲ့အခါက်ေတာ့ ဖိနပ္ဆုိတာ စီးရေကာင္းမွန္းမသိတဲ့အတြက္ေၾကာင့္ ေနရာတကာမွာ ဖိနပ္မပါဘဲ သြားလာခဲ့ၾကပါတယ္။ ဖိနပ္စီးျခင္းေၾကာင့္ ရရွိတဲ့အက်ိဳးတရားေတြကုိ မသိခဲ့သလုိ ဖိနပ္စီးျခင္းေၾကာင့္ အျပစ္ျဖစ္မဲ့ေနရာေတြကုိလည္း မသိခဲ့ပါဘူး။ ဒါေၾကာင့္ အက်ိဳးေရာအဆုိးပါ ဒြန္တြဲခံစားၾကရပါတယ္။ ဒါေပမဲ့ အသက္ႀကီးလာလုိ႔ ဖိနပ္စီးတတ္လာတဲ့အခါမွာေတာ့ ဖိနပ္ဆုိတာ ဘယ္ေနရာမွာစီးရင္ ဘယ္လုိအသံုး၀င္တယ္၊ ဘယ္ေနရာမွာေတာ့ မစီးသင့္ဘူးဆုိတာေတြကုိ Auto အလုိလုိသိလာၾကပါတယ္။ အိပ္ယာေပၚစတဲ့ေနရာေတြမွာေတာ့ ဖိနပ္ကုိ မစီးသင့္ဘူး။ ေျခေထာက္ ညစ္ေပမဲ့ေနရာ၊ က်န္းမာေရးထိခုိက္ေစႏုိင္တဲ့ေနရာ၊ ဆူးေျငာင့္ခလုတ္ရွိမဲ့ေနရာေတြမွာေတာ့ ဖိနပ္စီးရမယ္ဆုိတာ စိတ္ထဲမွာ Auto သိလာတယ္။ အဲဒီလုိ ဖိနပ္စီးရမဲ့ေနရာ၊ မစီးရမဲ့ေနရာတုိ႔ကုိ စိတ္ထဲမွာ Auto သိလာတဲ့အခါက်ေတာ့ ဒီေနရာမွာဖိနပ္စီးရင္ မေကာင္းဘူး။ ဒီေနရာမွာ ဖိနပ္စီးမွေကာင္းမယ္ဆုိၿပီး ကုိယ္ဖိနပ္ခၽြတ္ရမဲ့ေနရာဆုိ ထူးေထြးျပဳလုပ္စရာမလုိဘဲ ခၽြတ္မိၾကပါတယ္။
အဲဒီလုိပါပဲ ေသာတာပန္ျဖစ္ၿပီးတာနဲ႔ သူတစ္ပါးအသက္သတ္ျခင္းစတာေတြဟာ မက်ဳးလြန္ေကာင္းတဲ့ အရာေတြလုိ႔ Auto သိလာပါတယ္။ ေသာတာပန္ျဖစ္မဲ့လူဟာ အရင္ကေတာ့ ဖိနပ္စီးရမွန္း မသိသလုိ ေကာင္းမႈမေကာင္းမႈကုိ မခြဲျခားတတ္၍လည္းေကာင္း၊ ေကာင္းမႈအက်ိဳးကုိ ေသခ်ာ မသိနားမလည္လုိ႔လည္းေကာင္း မေကာင္းမႈမ်ားကုိ ျပဳလုပ္တတ္မိၾကပါတယ္။ ဒါေပမဲ့ ျမတ္ဗုဒၶရဲ႕ တရားေတာ္ကုိနာရလုိ႔ျဖစ္ေစ၊ တရားေတာ္လာတဲ့အတုိင္း က်င့္ႀကံလုိ႔ျဖစ္ေစ ေသာတာပန္ျဖစ္ၿပီးသြားတဲ့ အခါေတာ့ ဖိနပ္မစီးသင့္တဲ့ေနရာမွာ ဖိနပ္မစီးျဖစ္သလုိ ေသာတာပန္ဟာ ငါးပါးသီလကုိ အလုိလုိုိမက်ဳးလြန္မိေတာ့ပါ။
ဥပမာ-အဂၤုလိမာလဟာ သူ အရင္က ဖိနပ္မစီးတတ္သလုိျဖစ္ေနတဲ့အတြက္ ေနရာစံုေအာင္ အႏၱရာယ္ရွိေနေပမဲ့ ဖိနပ္မစီးဘဲ သြားလာခဲ့သလုိ မေကာင္းမႈရဲ႕အက်ိဳးေပးကုိ ေသခ်ာမသိေသးလုိ႔ လူသတ္ျခင္းစတာေတြကုိ က်ဳးလြန္မိခဲ့ေပမဲ့ တရားေတာ္မ်ားကုိ ေသခ်ာက်နစြာ သိရွိလာတဲ့အခါမွာေတာ့ ဖိနပ္ကုိ ဘယ္ေနရာမွာ မစီးသင့္ဘူးဆုိတာ သိသြားသလုိ အလုိလို္မေကာင္းမႈမ်ားကုိ က်ဳးလြန္ခ်င္ေသာ စိတ္ဆႏၵမ်ား မရွိေတာ့ပါ။ ပုထုဇဥ္သာမန္မ်ားဆုိရင္ေတာ့ ငါးပါးသီလက်ဳးလြန္ျခင္းရဲ႕ ဆုိးက်ိဳး၊ ေရွာင္ၾကဥ္ျခင္းရဲ႕အက်ိဳးရလာဒ္ေတြကုိ ေသခ်ာက်နစြာ မသိေသးလုိ႔ျဖစ္ေစ သိေသာ္လည္း မိမိစိတ္ကုိမႏုိင္ေသးလုိ႔ျဖစ္ေစ က်ဳးလြန္ျခင္းမ်ား ျဖစ္ႏုိင္ေသာေၾကာင့္ ေသခ်ာေလး ဂရုတစုိက္ ေစာင့္ထိန္းေပးရပါမယ္။
တရားထူးရၾကတဲ့သူေတြမွာလည္း သူတုိ႔ရဲ႕ပါရမီအေလ်ာက္ အမ်ိဳးမ်ိဳးတရားသိျမင္ၾကတာမုိ႔ ပံုစံမ်ိဳးစံုေတာ့ ကြဲျပားမႈရွိပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္လည္း သမထကမၼ႒ာန္ေပါင္း(၄၀)ထိ ရွိလာခဲ့ရတာပါ။ တခ်ိဳ႕က်ေတာ့လည္း သီလအားေကာင္းၿပီး ပညာအားနည္းတာေၾကာင့္ သီလနဲ႔ပညာကုိ အေထာက္အကူျဖစ္ေအာင္ ျပဳလုပ္သလုိ တခ်ိဳ႕က်ေတာ့လည္း ပညာအားေကာင္းတာေၾကာင့္ ပညာနဲ႔သီလကုိ အေထာက္အကူျပဳၿပီး တရားထူးရေအာင္ ျပဳလုပ္ၾကပါတယ္။ အဲဒီလုိ သီလနဲ႔ပညာအျပန္အလွန္ေက်းဇူးျပဳၾကပံုကုိ ဦးဇင္းဆုိဒ္ရဲ႕ လူေတာ္လူေကာင္းေဆာင္းပါးထဲမွာ တင္ထားခဲ့ၿပီးၿပီမုိ႔ မရွင္းလင္း၍ ေသခ်ာသိခ်င္သူမ်ား ၀င္ေရာက္ဖတ္ရႈ႕ႏုိင္ပါတယ္။
အဲဒါေၾကာင့္ အရွင္ဆန္နီေနမင္း ဆိုက္က ဖတ္ခဲ့ဖူးတာေလးကို အားလံုးဗဟုသုတအျဖစ္သိရေအာင္ ျပန္လည္ကူးယူလိုက္ပါတယ္...။
ေမး။ ။ သီလဆိုတာ ေသာတာပန္အတြက္ သီးသန္႔ေဆာက္တည္စရာ မလိုဘူးလို႔ အရွင္ဘုရားရဲ႕ ေသာတာပန္နဲ႔ပတ္သတ္တဲ့ အေမးအေျဖထဲမွာ ဆိုထားပါတယ္။ သို႔ေပမဲ့ ဦးသုမဂၤလ တရားထဲမွာေတာ့ သီလဆိုတာ ေစာင့္ထိန္းရမဲ့တရားလို႔ ေဟာထားပါတယ္။ ဘယ္သူမွ မေစာင့္ထိန္းဘဲနဲ႔ အလိုလိုမျပည့္ဘူးလို႔ ဆိုထားပါတယ္။ သီလဆိုတာ ေစာင့္ထိန္းရမွာပါတဲ့။ အလိုလို ဘယ္သူမွ ျပည့္ေနတာမဟုတ္ဘူးလို႔ ဆုိုထားပါတယ္။ ေသာတာပန္ဆိုတာေကာ ဥပမာအေနန႔ဲ မုသားစကားေျပာဖို႔ စိတ္ကူးေတာင္မရွိဘူးလို ဆိုရမွာပါလား။ သို႔မဟုတ္ စိတ္ကူးလိုက္ေပမဲ့ မေျပာေတာ့ဘူးလို ့ဆိုရမွာပါလား။ ဒီႏွစ္ခု မရွင္းလို႔ပါ။
ဦးဇင္းေရ တပည့္ေတာ္ ညစ္ေမးေနတာ မဟုတ္ဘူးေနာ္။ ဘုရားလက္ထက္က ဘာသီလ သမာဓိ ပညာမွမရွိတဲ့ အရိယာဆိုတဲ့ တံငါသည္ဆိုတာ ရွိပါတယ္။ ဦးဇင္းလည္းသိမယ္လုိ႔ ေမွ်ာ္လင့္ပါတယ္။ ေန႔စဥ္ေန႔တိုင္း ငါးေတြကိုသတ္ျဖတ္ေနတဲ့ အဲဒီအရိယာလို႔ေခၚတဲ့ တံငါသည္ႀကီးဟာ ဘုရားရွင္တရားကို နာၿပီးေသာအခါ ေသာတာပန္တည္သြားတယ္လုိ႔ ဆိုထားပါတယ္။ အဲဒီအခ်ိန္ေရာက္မွ သူက သီလကို စတင္ေစာင့္ထိန္းမွာပါ။ အရင္က သူမ်ား အသက္ေတြကိုသတ္ခဲ့ပါတယ္။ ဒါေပမဲ့ ဘုရားေဟာၿပီးမွ ေသာတာပန္တည္သြားတာဆိုေတာ့ ဦးဇင္းေျပာသလို မဟုတ္ဘူးျဖစ္ေနပါတယ္။ ဘယ္အခ်က္ကို အမွန္ယူရပါမလဲဘုရား။
ေျဖ။ ။ ေသာတာပန္ဟာ ငါးပါးသီလက်ဳးလြန္ဖုိ႔ရန္ စိတ္ကူးမိရင္ေတာင္မွ မက်ဳးလြန္မိတာေတာ့ ေသခ်ာပါတယ္။ ေသာတာပန္မွာ ကာမဂုဏ္အာရံုေတြကို သာယာတဲ့ ကာမရာဂ ရွိပါေသးတယ္။ ေဒါသဆိုတာလည္း ရွိပါေသးတယ္။ ေမာဟတို႔မာနတို႔ဆိုတာေတြလည္း ရွိပါေသးတယ္။ ဒါေပမဲ့ သူတစ္ပါးအသက္ကို သတ္ႏိုင္ေလာက္ေအာင္ေတာ့ အကုသိုလ္က ျပင္းျပင္းထန္ထန္ မျဖစ္ေတာ့ပါ။ အကုသိုလ္ဒီဂရီဟာ ေလ်ာ့သြားပါၿပီ။ ဘာျဖစ္လုိ႔လဲဆုိေတာ့ သတိအားေကာင္းသြားတဲ့ အတြက္ သတိက ေနာက္ကလိုက္ၿပီး ထိန္းေနလို႔ပါပဲ။ ဒါေၾကာင့္ ေသာတာပန္ဟာ အပါယ္က်ေရာက္ေစတတ္တဲ့ အကုသိုလ္ကို မျပဳေတာ့ဘူးလုိ႔ ျမတ္စြာဘုရားက မိန္႔ၾကားခဲ့ျခင္း ျဖစ္ပါတယ္။ သူေတာ္ေကာင္းတရား ေလ့လာလုိက္စားမႈမ်ားၿပီး ကံကံ၏အက်ိဳးကုိ ယံုၾကည္မႈစြမ္းအား ျမင့္လာတဲ့သူ၊ တရားအားထုတ္ပါမ်ားတဲ့ပုဂၢိဳလ္တုိ႔သည္ အရင္က ငါးပါးသီလကုိ လြယ္လြယ္နဲ႔က်ဳးလြန္မိၾကခဲ့ရင္ေတာင္မွ တရားအစြမ္းသတၱိေၾကာင့္ မေကာင္းမႈမ်ားလုပ္ခ်င္စိတ္ ေလွ်ာ့နည္းသြားၾကပါတယ္။
ေမးခြန္းရွင္က မရွင္းလင္းျဖစ္ေနတဲ့အတြက္ ဥပမာေလးနဲ႔ ေျဖေပးပါမယ္။ ဦးဇင္းတုိ႔ ငယ္တုန္းက ဖိနပ္မစီးတတ္တဲ့အခါက်ေတာ့ ဖိနပ္ဆုိတာ စီးရေကာင္းမွန္းမသိတဲ့အတြက္ေၾကာင့္ ေနရာတကာမွာ ဖိနပ္မပါဘဲ သြားလာခဲ့ၾကပါတယ္။ ဖိနပ္စီးျခင္းေၾကာင့္ ရရွိတဲ့အက်ိဳးတရားေတြကုိ မသိခဲ့သလုိ ဖိနပ္စီးျခင္းေၾကာင့္ အျပစ္ျဖစ္မဲ့ေနရာေတြကုိလည္း မသိခဲ့ပါဘူး။ ဒါေၾကာင့္ အက်ိဳးေရာအဆုိးပါ ဒြန္တြဲခံစားၾကရပါတယ္။ ဒါေပမဲ့ အသက္ႀကီးလာလုိ႔ ဖိနပ္စီးတတ္လာတဲ့အခါမွာေတာ့ ဖိနပ္ဆုိတာ ဘယ္ေနရာမွာစီးရင္ ဘယ္လုိအသံုး၀င္တယ္၊ ဘယ္ေနရာမွာေတာ့ မစီးသင့္ဘူးဆုိတာေတြကုိ Auto အလုိလုိသိလာၾကပါတယ္။ အိပ္ယာေပၚစတဲ့ေနရာေတြမွာေတာ့ ဖိနပ္ကုိ မစီးသင့္ဘူး။ ေျခေထာက္ ညစ္ေပမဲ့ေနရာ၊ က်န္းမာေရးထိခုိက္ေစႏုိင္တဲ့ေနရာ၊ ဆူးေျငာင့္ခလုတ္ရွိမဲ့ေနရာေတြမွာေတာ့ ဖိနပ္စီးရမယ္ဆုိတာ စိတ္ထဲမွာ Auto သိလာတယ္။ အဲဒီလုိ ဖိနပ္စီးရမဲ့ေနရာ၊ မစီးရမဲ့ေနရာတုိ႔ကုိ စိတ္ထဲမွာ Auto သိလာတဲ့အခါက်ေတာ့ ဒီေနရာမွာဖိနပ္စီးရင္ မေကာင္းဘူး။ ဒီေနရာမွာ ဖိနပ္စီးမွေကာင္းမယ္ဆုိၿပီး ကုိယ္ဖိနပ္ခၽြတ္ရမဲ့ေနရာဆုိ ထူးေထြးျပဳလုပ္စရာမလုိဘဲ ခၽြတ္မိၾကပါတယ္။
အဲဒီလုိပါပဲ ေသာတာပန္ျဖစ္ၿပီးတာနဲ႔ သူတစ္ပါးအသက္သတ္ျခင္းစတာေတြဟာ မက်ဳးလြန္ေကာင္းတဲ့ အရာေတြလုိ႔ Auto သိလာပါတယ္။ ေသာတာပန္ျဖစ္မဲ့လူဟာ အရင္ကေတာ့ ဖိနပ္စီးရမွန္း မသိသလုိ ေကာင္းမႈမေကာင္းမႈကုိ မခြဲျခားတတ္၍လည္းေကာင္း၊ ေကာင္းမႈအက်ိဳးကုိ ေသခ်ာ မသိနားမလည္လုိ႔လည္းေကာင္း မေကာင္းမႈမ်ားကုိ ျပဳလုပ္တတ္မိၾကပါတယ္။ ဒါေပမဲ့ ျမတ္ဗုဒၶရဲ႕ တရားေတာ္ကုိနာရလုိ႔ျဖစ္ေစ၊ တရားေတာ္လာတဲ့အတုိင္း က်င့္ႀကံလုိ႔ျဖစ္ေစ ေသာတာပန္ျဖစ္ၿပီးသြားတဲ့ အခါေတာ့ ဖိနပ္မစီးသင့္တဲ့ေနရာမွာ ဖိနပ္မစီးျဖစ္သလုိ ေသာတာပန္ဟာ ငါးပါးသီလကုိ အလုိလုိုိမက်ဳးလြန္မိေတာ့ပါ။
ဥပမာ-အဂၤုလိမာလဟာ သူ အရင္က ဖိနပ္မစီးတတ္သလုိျဖစ္ေနတဲ့အတြက္ ေနရာစံုေအာင္ အႏၱရာယ္ရွိေနေပမဲ့ ဖိနပ္မစီးဘဲ သြားလာခဲ့သလုိ မေကာင္းမႈရဲ႕အက်ိဳးေပးကုိ ေသခ်ာမသိေသးလုိ႔ လူသတ္ျခင္းစတာေတြကုိ က်ဳးလြန္မိခဲ့ေပမဲ့ တရားေတာ္မ်ားကုိ ေသခ်ာက်နစြာ သိရွိလာတဲ့အခါမွာေတာ့ ဖိနပ္ကုိ ဘယ္ေနရာမွာ မစီးသင့္ဘူးဆုိတာ သိသြားသလုိ အလုိလို္မေကာင္းမႈမ်ားကုိ က်ဳးလြန္ခ်င္ေသာ စိတ္ဆႏၵမ်ား မရွိေတာ့ပါ။ ပုထုဇဥ္သာမန္မ်ားဆုိရင္ေတာ့ ငါးပါးသီလက်ဳးလြန္ျခင္းရဲ႕ ဆုိးက်ိဳး၊ ေရွာင္ၾကဥ္ျခင္းရဲ႕အက်ိဳးရလာဒ္ေတြကုိ ေသခ်ာက်နစြာ မသိေသးလုိ႔ျဖစ္ေစ သိေသာ္လည္း မိမိစိတ္ကုိမႏုိင္ေသးလုိ႔ျဖစ္ေစ က်ဳးလြန္ျခင္းမ်ား ျဖစ္ႏုိင္ေသာေၾကာင့္ ေသခ်ာေလး ဂရုတစုိက္ ေစာင့္ထိန္းေပးရပါမယ္။
တရားထူးရၾကတဲ့သူေတြမွာလည္း သူတုိ႔ရဲ႕ပါရမီအေလ်ာက္ အမ်ိဳးမ်ိဳးတရားသိျမင္ၾကတာမုိ႔ ပံုစံမ်ိဳးစံုေတာ့ ကြဲျပားမႈရွိပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္လည္း သမထကမၼ႒ာန္ေပါင္း(၄၀)ထိ ရွိလာခဲ့ရတာပါ။ တခ်ိဳ႕က်ေတာ့လည္း သီလအားေကာင္းၿပီး ပညာအားနည္းတာေၾကာင့္ သီလနဲ႔ပညာကုိ အေထာက္အကူျဖစ္ေအာင္ ျပဳလုပ္သလုိ တခ်ိဳ႕က်ေတာ့လည္း ပညာအားေကာင္းတာေၾကာင့္ ပညာနဲ႔သီလကုိ အေထာက္အကူျပဳၿပီး တရားထူးရေအာင္ ျပဳလုပ္ၾကပါတယ္။ အဲဒီလုိ သီလနဲ႔ပညာအျပန္အလွန္ေက်းဇူးျပဳၾကပံုကုိ ဦးဇင္းဆုိဒ္ရဲ႕ လူေတာ္လူေကာင္းေဆာင္းပါးထဲမွာ တင္ထားခဲ့ၿပီးၿပီမုိ႔ မရွင္းလင္း၍ ေသခ်ာသိခ်င္သူမ်ား ၀င္ေရာက္ဖတ္ရႈ႕ႏုိင္ပါတယ္။
အရွင္ေကာမလ(ခ)ဆန္နီေနမင္း
No comments:
Post a Comment