အခုလက္ရွိ-
ကၽြန္ေတာ္တုိ႔မွာ ဘြဲ႕လက္မွတ္ေတြမ်ားမ်ား ပိုင္ဆိုင္လာတယ္၊ ဒါေပမယ့္ ေယဘုယ်အသိေတြ နည္းလာတယ္။
ကၽြန္ေတာ္တုိ႔မွာ ဘြဲ႕လက္မွတ္ေတြမ်ားမ်ား ပိုင္ဆိုင္လာတယ္၊ ဒါေပမယ့္ ေယဘုယ်အသိေတြ နည္းလာတယ္။
ဗဟုသုတေတြ မ်ားလာတယ္၊ ဒါေပမယ့္ ေ၀ဖန္ပိုင္းျခားမႈေတြ နည္းလာတယ္။
ကၽြန္ေတာ္တို႔မွာ တတ္ကၽြမ္းသူေတြ မ်ားမ်ားရွိတယ္။ ဒါေပမယ့္ ျပႆနာေတြ ပိုမ်ားလာတယ္။
ေဆးေတြ မ်ားမ်ားစားစား ရွိတယ္။ ဒါေပမယ့္ က်န္းမာေရးေကာင္းတဲ့သူေတြ နည္းလာတယ္။
႐ုပ္ျမင္သံၾကားေတာ့ အေတာ္ၾကည့္ၾကသား။ ဘုရားရွိခိုးတာ အေတာ္နည္းလာၿပီ။
ကၽြန္ေတာ္တို႔ရဲ႕ ပိုင္ဆိုင္မႈေတြကို တိုးပြားဖို႔လုပ္ခဲ့ၾကတယ္။ ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ရဲ့ တန္ဖိုးေတြေတာ့ ေလ်ာ့လာၾကတယ္။
ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ စကားကို ရႊန္းရႊန္းေ၀ေအာင္ ေျပာၾကတယ္။ အမွန္တရားေတြေတာ့နည္းၾကတယ္ ။
ကၽြန္ေတာ္တို႔ ေနထိုင္ဖို႔အတြက္ သင္ယူခဲ့ၾကတယ္။ ဒါေပမယ့္ ဘ၀အတြက္မဟုတ္ဘူး။
ကၽြန္ေတာ္တို႔ သကၠရာဇ္မွာ ဘ၀ကို ျမႇဳပ္ႏံွေနၾကတယ္။ ဘ၀အတြက္ သကၠရာဇ္ေတြကို အသံုးမခ်ႏိုင္ဘူး။
ကၽြန္ေတာ္တုိ႔မွာ ႀကီးမားတဲ့အေဆာက္အဦးေတြ ရွိတယ္။ ဒါေပမယ့္ စိတ္ရွည္သည္းခံႏိုင္မႈဟာ အေတာ္ေသးေကြးလာတယ္။
က်ယ္ျပန္႔တဲ့ လမ္းမႀကီးေတြ ရွိတယ္။ ဒါေပမယ့္ အျမင္ေတြ ႐ႈေထာင့္ေတြ ေသးသိမ္လာတယ္။
ကၽြန္ေတာ္တို႔ မ်ားမ်ားသံုးလာတယ္။ ဒါေပမယ့္ နည္းနည္းပဲ ရတယ္။
ကၽြန္ေတာ္တို႕ အလွဴအတန္းေတြ အမ်ားႀကီးၿပဳလာႏိုင္တယ္ ။ ဒါေပမယ္႔ သဒၵါတရားမပါလို႕ လွဴခ်င္စိတ္ေတြနည္းသြားႀကတယ္။
ကၽြန္ေတာ္တို႔ မ်ားမ်ားစားစား ၀ယ္လာတယ္။ ဒါေပမယ့္ ေက်နပ္မႈကေတာ့ အေတာ္နည္းတယ္။
ကၽြန္ေတာ္တို႔ လဆီကို သြားဖို႔၊ ျပန္ဖို႔ နည္းလမ္းေတြရွိတယ္။ ဒါေပမယ့္ လမ္းကူးၿပီး အိမ္နီးနားခ်င္းဆီသြားဖို႔ အေတာ္ခက္ေနတယ္။
ကၽြန္ေတာ္တို႔ အျပင္အာကာသကို ႀကီးစိုးႏိုင္တယ္။ ဒါေပမယ့္ အတြင္းအဇၩတၱကို မပိုင္ႏုိင္ဘူး။
ကၽြန္ေတာ္တို႔ အက္တမ္ကို ခြဲျခမ္းႏိုင္ခဲ့တယ္။ ဒါေပမယ့္ ကၽြန္ေတာ္တို႔ရဲ့ အာဃာတတရားကို မဟုတ္ဘူး။
ကၽြန္ေတာ္တို႔ မ်ားမ်ားေရးတယ္။ ဒါေပမယ့္ ေလ့လာမႈေတြနည္းလာတယ္။
စီမံကိန္းေတြမ်ားတယ္။ ၿပီးေျမာက္တာ နည္းတယ္။
ကၽြန္ေတာ္တို႔ ခပ္သုတ္သုတ္လုပ္ဖုိ႔ သင္ယူၾကတယ္။ ဒါေပမယ့္ ေစာင့္စားတတ္ဖုိ႔ မပါဘူး။
ကၽြန္ေတာ္တို႔ ျမင့္မားတဲ့၀င္ေငြေတြ ရွိလာတယ္။ ဒါေပမယ့္ ေသးသိမ္တဲ့ စိတ္ဓါတ္ေတြနဲ႔။
ကၽြန္ေတာ္တို႔ အရည္အတြက္မ်ားမ်ား ထုတ္ႏိုင္ၾကတယ္။ ဒါေပမယ့္ အရည္အေသြး နည္းနည္းနဲ႔။
အသင့္စားအစားအစာေတြ ေခတ္စားေနတယ္။ အစာေခ်ဖ်က္ႏိုင္မႈက အေတာ္ေႏွးလာတယ္။
လူ ခပ္ျမင့္ျမင့္ေတြ ျဖစ္ေပမယ့္ စ႐ိုက္ေတြက ခပ္သိမ္သိမ္ပဲ။
အားလပ္ခ်ိန္ ပိုလာေပမယ့္ ေပ်ာ္ရြင္မႈေတြ နည္းလာတယ္။
အစားအစာအမ်ိဳးအစားမ်ားလာေပမယ့္ အာဟာရေတြနည္းလာတယ္။
ႏွစ္ေယာက္စာ ၀င္ေငြေတြျဖစ္လာေပမယ့္ လင္မယားကြာရွင္းမႈေတြမ်ားလာတယ္။
လွပတဲ့ အိမ္ယာေတြမွာ က်ိဳးပ်က္ေနတဲ့ အိမ္ေထာင္ေတြနဲ႔။
ဒါေၾကာင့္ ကၽြန္ေတာ္ တင္ျပခ်င္တာက ဒီေန႔ကစၿပီး ထူးျခားတဲ့အေျခအေနအတြက္ဆိုၿပီး ဘာပစၥည္းကိုမွ မသိမ္းပါနဲ႔။
ဘာျဖစ္လို႔လဲဆိုေတာ့ ေန႔တိုင္းဟာ ထူးျခားတဲ့ ေန႔ထူးေန႔ျမတ္ေတြပါပဲ။
အသိတရားအတြက္ ရွာေဖြပါ။ စာမ်ားမ်ားဖတ္ပါ။
သင့္အိမ္ေရွ႕ ၀ရံတာမွာထိုင္ၿပီး သင့္လုိအပ္ခ်က္ေတြကို အာ႐ံုမထားဘဲ ျမင္ရတဲ့ ျမင္ကြင္းကို ခံစားၾကည့္ပါ။
သင့္ခ်စ္သူ၊ မိသားစုနဲ႔ သူငယ္ခ်င္းေတြ အတြက္ အခ်ိန္မ်ားမ်ား သံုးပါ။
သင္ႀကိဳက္တဲ့ အစားအစာကို စားပါ။ သင္ ႏွစ္သက္တဲ့ေနရာေတြကို သြားပါ။
ဘ၀ဆိုတာ ေပ်ာ္ရႊင္မႈေတြနဲ႔ စီကံုးထားတဲ့ ကဗ်ာတစ္ပုဒ္ပါ။ အသက္ရွင္႐ံုသက္သက္မဟုတ္ပါဘူး။
သင္သိမ္းဆည္းထားတဲ့ တန္ဖိုးရွိတဲ့ပစၥည္းေတြ၊ ေရေမႊးေတြကို အခုပဲသံုးလိုက္ပါ။
သင္ဟာအမွန္တကယ္ လွဴသင္႔တဲ႔ေနရာမွာ လွဴခ်င္စိတ္ေလးပါ ထည့္ၿပီးလွဴလိုက္ပါ။
ေနာက္ၿပီး သင္လိုမယ္ထင္တဲ့အခ်ိန္တိုင္းမွာ သံုးပါ။
သင္ရဲ႕ အဘိဓာန္ထဲက `တစ္ေန႔ေန႔´ တို႔၊ `တစ္ေန႔ေရာက္ရင္´ ဆိုတာေတြကို ဖယ္ရွားလိုက္ပါ။
ကၽြန္ေတာ္တို႔ရဲ့ခ်စ္သူ၊ မိသားစုေတြနဲ႔ သူငယ္ခ်င္းေတြကို ကၽြန္ေတာ္တို႔ ဘယ္ေလာက္ခ်စ္ေၾကာင္း ေျပာၾကရေအာင္။
သင့္ဘ၀ကို ေပ်ာ္ရြင္ေစမယ့္၊ ဘ၀အေမာေျပေစမယ့္ အရာေတြအားလံုးကို ေနာက္မက်ပါေစနဲ႔။
ေန႔တိုင္း၊ အခ်ိန္တိုင္း၊ မိနစ္တိုင္းဟာ ထူးျခားေနပါတယ္။
ေနာက္ၿပီး အဲဒါဟာ ဘယ္ေလာက္ၾကာၾကာခံမလဲဆိုတာ သင္တို႔မသိပါဘူး။
အခုပဲ လုပ္ခ်င္တာေတြကို လုပ္ခ်လုိက္ဖို႔ ၀န္မေလးပါနဲ႔...။
ေမးလ္ ထဲကရတာေလးကို ျပန္လည္ေ၀မွ်လုိက္ပါတယ္...။
No comments:
Post a Comment