ကၽြန္ေတာ္တို႔ ငယ္ငယ္က ဆယ္တန္းျမန္မာကဗ်ာ ဖတ္စာအုပ္ထဲမွာ ျမင္စိုင္းေရႊျပည္ ဆိုတဲ့ ကာခ်င္းအမ်ိဳးအစား ကဗ်ာေလးကို လူတိုင္းနီးပါး အမွတ္ရၾကမွာပါ...အဲ့ကဗ်ာကို ေရးစပ္ခဲ့သူကေတာ့ ဘုရင္ငါးစီးရွင္ေက်ာ္စြာလုိ႔ သိျပီးျဖစ္ပါတယ္... ဒါေပမယ့္ သူ႔အေၾကာင္းကိုေတာ့ ကၽြန္ေတာ္အပါအ၀င္ လူသိနည္းေနၾကပါတယ္.. ဒါေၾကာင့္မို႔ သမိုင္းဘုရင္တစ္ပါးျဖစ္တဲ့ ငါးစီးရွင္ေက်ာ္စြာအေၾကာင္း ဖတ္ဖူးတဲ့ ဘေလာ့ေလးတစ္ခုကေန တဆင့္မွ်ေ၀လုိက္ပါတယ္... သူ႔ဘေလာ့လင့္ကိုလည္း ခ်ိတ္ေပးထားပါတယ္... ျမန္မာ့သမိုင္းကို သိခ်င္သူမ်ားအတြင္ အပင္ပန္းခံျပဳစုထားတဲ့ အဲ့ဘေလာ့ေလးက အေထာက္အကူျဖစ္ေစမွာပါ... :)
ငါးစီးရွင္ေက်ာ္စြာ
ခမည္းေတာ္နတ္ရြာစံျပီးေနာက္ ေက်ာ္စြာသည္ ပင္လယ္ျမိဳ႔တြင္ နန္းတက္ေလသည္။
နန္းတက္ျပီး မၾကာမီ ဆင္ျဖဴ ငါးစီးရေလသည္။ ထုိအေၾကာင္းကို ေနာင္ေတာ္ၾကားေသာ္
ညီေတာ္ကို နန္းအပ္ျပီး မိမိမွာမူ ေတာထြက္ေလသည္။ ေနာင္ေတာ္ဥဇနာမင္းသည္
သက္ေတာ္ ၄၂ တြင္ နန္းဆင္းေလသည္။
ေနာင္ေတာ္နန္းဆင္းေသာ္ ေက်ာ္စြာသည္ သကၠရာဇ္ ၇၀၄ တြင္ စစ္ကိုင္းမွတပါး က်န္ ခမည္းေတာ္ပိုင္ နယ္ေျမမ်ားကို သိမ္းျပီး မင္းလုပ္ေလသည္။ စစ္ကိုင္းတြင္ ညီေတာ္ အသခၤယေစာယြမ္းမွ မင္းလုပ္ ေနေလသည္။ ဆင္ျဖဴငါးစီးရျပီး ငါးစီးရွင္ေက်ာ္စြာဟု အမည္တြင္ေလသည္။ မင္းျပဳျပီး မၾကာေသာ္ႏွစ္တြင္ နတ္ျမင္းကဲ့သုိ႔ ျမန္ေသာ သိေႏၵာျမင္းကို ရေလသည္။
တေန႔လ်ွင္ ေက်ာ္စြာသည္ စစ္ကိုင္းကို သိမ္းပုိက္လုိေသာ္ေၾကာင့္ အသခၤယေစာယြမ္းရွိရာကို သူရဲေကာင္း ငခင္ညိဳလႊတ္ျပီး လုပ္ၾကံခုိင္းေလသည္။ ငခင္ညိဳလည္း သခင္ခုိင္းသည့္အတုိင္း သြားေလရာ အေျခအေနမေပး သျဖင့္ ျမိဳ႔ျပင္တြင္ ၃ ရက္တိတိ အစာမစားရဘဲ အခြင့္ေကာင္းကို ေစာင့္ေနေလသည္။ အခြင့္သာေသာ္ ျမိဳ႔ထဲသုိ႔ ၀င္ေလသည္။
နန္းေတာ္သို႔၀င္မိေသာ္ နန္းတင္ေသာထမင္းကိုေတြ႔ျပီး ဗိုလ္အလြန္ဆာသျဖင့္ စားမိေလသည္။ ထုိေနာက္ အသခၤယေစာယြမ္း စက္ေတာ္ေခၚရာအေဆာင္သုိ႔သြားေလသည္။ ေခါင္းရင္းက ရပ္ျပီး ဤသုိ႔ စဥ္းစား ေလသည္။ “ သည္မင္းသည္ ယေန႔တြင္ ငါ၏ ထမင္းရွင္ျဖစ္ေလျပီ၊ ထမင္းရွင္ကို ျပစ္မွားေသာ္ သံသရာတြင္ အၾကိမ္ၾကိမ္ေသရမည္ျဖစ္သည္၊ သည္မင္းကို မသတ္၍ ျပန္ေသာ္ တစ္ခါသာေသရမည္၊ ” ဟုေတြးျပီး အသခၤယေစာယြမ္းကို တစ္စီးရွင္သီဟသူ ခ်ီးျမင့္စားေသာ ရတနာေက်ာက္စီဓားကိုသာ ယူခဲ့ျပီး နန္းျမိဳ႔သုိ႔ ျပန္ခဲ့ေလသည္။
နန္းေတာ္သုိ႔ေရာက္လ်ွင္ မိမိထင္ျမင္ပံုကို အေၾကာင္းစံုေလ်ွာက္ေလရာ ဘုရင္မွ “ ငါ့ကၽြန္သည္ ထမင္းတနပ္ စားရုံမ်ွျဖင့္ သူေက်းဇူးကို သိတတ္သည္၊ ငါကိုယ္ေတာ္အေပၚဆုိလ်ွင္ အဘယ္သုိ႔ ဆုိဖြယ္ရွိအံ့နည္း” ဟု ေတြးျပီး စည္းစိမ္ခ်မ္းသာ မ်ားစြာ ခ်ီးျမင့္ေလသည္။
ငါးစီးရွင္ေက်ာ္စြာသည္ တုိင္းျပည္ကို အုပ္ခ်ဳပ္ရင္း သက္ေတာ္ ၄၅ တြင္ အနိစၥေရာက္ေလသည္။
ေနာင္ေတာ္နန္းဆင္းေသာ္ ေက်ာ္စြာသည္ သကၠရာဇ္ ၇၀၄ တြင္ စစ္ကိုင္းမွတပါး က်န္ ခမည္းေတာ္ပိုင္ နယ္ေျမမ်ားကို သိမ္းျပီး မင္းလုပ္ေလသည္။ စစ္ကိုင္းတြင္ ညီေတာ္ အသခၤယေစာယြမ္းမွ မင္းလုပ္ ေနေလသည္။ ဆင္ျဖဴငါးစီးရျပီး ငါးစီးရွင္ေက်ာ္စြာဟု အမည္တြင္ေလသည္။ မင္းျပဳျပီး မၾကာေသာ္ႏွစ္တြင္ နတ္ျမင္းကဲ့သုိ႔ ျမန္ေသာ သိေႏၵာျမင္းကို ရေလသည္။
တေန႔လ်ွင္ ေက်ာ္စြာသည္ စစ္ကိုင္းကို သိမ္းပုိက္လုိေသာ္ေၾကာင့္ အသခၤယေစာယြမ္းရွိရာကို သူရဲေကာင္း ငခင္ညိဳလႊတ္ျပီး လုပ္ၾကံခုိင္းေလသည္။ ငခင္ညိဳလည္း သခင္ခုိင္းသည့္အတုိင္း သြားေလရာ အေျခအေနမေပး သျဖင့္ ျမိဳ႔ျပင္တြင္ ၃ ရက္တိတိ အစာမစားရဘဲ အခြင့္ေကာင္းကို ေစာင့္ေနေလသည္။ အခြင့္သာေသာ္ ျမိဳ႔ထဲသုိ႔ ၀င္ေလသည္။
နန္းေတာ္သို႔၀င္မိေသာ္ နန္းတင္ေသာထမင္းကိုေတြ႔ျပီး ဗိုလ္အလြန္ဆာသျဖင့္ စားမိေလသည္။ ထုိေနာက္ အသခၤယေစာယြမ္း စက္ေတာ္ေခၚရာအေဆာင္သုိ႔သြားေလသည္။ ေခါင္းရင္းက ရပ္ျပီး ဤသုိ႔ စဥ္းစား ေလသည္။ “ သည္မင္းသည္ ယေန႔တြင္ ငါ၏ ထမင္းရွင္ျဖစ္ေလျပီ၊ ထမင္းရွင္ကို ျပစ္မွားေသာ္ သံသရာတြင္ အၾကိမ္ၾကိမ္ေသရမည္ျဖစ္သည္၊ သည္မင္းကို မသတ္၍ ျပန္ေသာ္ တစ္ခါသာေသရမည္၊ ” ဟုေတြးျပီး အသခၤယေစာယြမ္းကို တစ္စီးရွင္သီဟသူ ခ်ီးျမင့္စားေသာ ရတနာေက်ာက္စီဓားကိုသာ ယူခဲ့ျပီး နန္းျမိဳ႔သုိ႔ ျပန္ခဲ့ေလသည္။
နန္းေတာ္သုိ႔ေရာက္လ်ွင္ မိမိထင္ျမင္ပံုကို အေၾကာင္းစံုေလ်ွာက္ေလရာ ဘုရင္မွ “ ငါ့ကၽြန္သည္ ထမင္းတနပ္ စားရုံမ်ွျဖင့္ သူေက်းဇူးကို သိတတ္သည္၊ ငါကိုယ္ေတာ္အေပၚဆုိလ်ွင္ အဘယ္သုိ႔ ဆုိဖြယ္ရွိအံ့နည္း” ဟု ေတြးျပီး စည္းစိမ္ခ်မ္းသာ မ်ားစြာ ခ်ီးျမင့္ေလသည္။
ငါးစီးရွင္ေက်ာ္စြာသည္ တုိင္းျပည္ကို အုပ္ခ်ဳပ္ရင္း သက္ေတာ္ ၄၅ တြင္ အနိစၥေရာက္ေလသည္။
No comments:
Post a Comment