ကၽြန္ေတာ္ဖတ္ဖူးတာေလးကို ျပန္ေ၀မွ်ေပးတာျဖစ္လို႔ ဘယ္လိုမွသေဘာမထားၾကပါနဲ႔ဗ်ာ...
အေမး။ ။အရွင္ဘုရား…..MRTV,FOREDU တို႔မွာ အခ်ဳိ႕ဘုန္းႀကီးမ်ား တရားေဟာတာနဲ႔ပတ္သက္ၿပီး တပည့္ေတာ္ေ၀ဖန္မိပါတယ္ဘုရား။ အခ်ဳိ႕ဘုန္းႀကီးမ်ားဟာ ျပဇာတ္မင္းသားလို အသံရွည္ရွည္ ဆြဲငင္ေဟာတာေတြ႕ရပါတယ္။ တပည့္ေတာ္ နားေထာင္ရတာလဲ သီခ်င္းဆိုသလိုပါပဲ ဘုရား။ တပည့္ေတာ္သိခ်င္တာက တရားေဟာတဲ့အခါ အသံေနအသံထားနဲ႔ ဆြဲငင္ေဟာၾကားတာဟာ ၀ိိနည္း ေတာ္နဲ႔ညီညြတ္မႈရွိပါသလားဘုရား။
အေျဖ။ ။ တရားေဟာတဲ့ေနရာမွာ အသံရွည္ျဖင့္ ဆြဲငင္ၿပီး တရားမေဟာေကာင္းပါ။ ဘာေၾကာင့္လဲဆိုရင္..အသံရွည္ဆြဲငင္ေဟာၾကားတဲ့ အတြက္ ဘုရားရွင္ရဲ႕အလိုေတာ္နဲ႔ဆန္႔က်င္ေနတဲ့အျပင္ အျပစ္ငါးပါး ျဖစ္လို႔ပါပဲ။ အျပစ္ငါးပါးက…
(၁) မိမိအသံ၌ မိမိသာယာျခင္း။
(၂) တရားနာသူတို႔က တရားကိုမမက္၊အသံကိုသာတပ္မက္ၾကျခင္း။
(၃)ပညာရွိသူတို႔က ကဲ့ရဲ႕အျပစ္တင္မႈကို ခံရျခင္း။
(၄) အသံေကာင္းေအာင္လံု႔လျပဳရသျဖင့္ သမာဓိပ်က္ရျခင္း။
(၅) ေနာက္ေနာက္ပုဂၢိဳလ္တို႔ အတုလိုက္၍ ေဟာၾကားမႈတို႔ေၾကာင့္ သာသနာပ်က္ကြယ္ရျခင္း တို႔ျဖစ္ၾကပါတယ္။
(အဂုၤတၱိဳရ္ပါဠိေတာ္၊ ႏွာ၊၂၁၉၊ ႒ ၊ ၇၈)
ၿပီးေတာ့ တရားကို အသံလုပ္ၿပီးေဟာတဲ့ေနရာမွာ အသံကိုပဲခ်ီးမြန္းခံရတယ္။ တရားကေတာ့ေပ်ာက္သြားတယ္။ တရားဖက္မလည္ေတာ့ ဘဲ ၊ တဏွာဖက္ကို လည္သြားတယ္။ ဒါနဲ႕စပ္လို႔ ဘုရားရွင္လက္ထက္ေတာ္အခါက ဆဗၺဂၢီ လို႔ေခၚတဲ့ ေစာင့္စည္းမႈမရွိၾကတဲ့ ရဟန္းတစ္စု ရွိၾကတယ္။ ထုိရဟန္းတစ္စုဟာ တရားေဟာတဲ့အခါ အသံလုပ္ၿပီးေဟာၾကတယ္။ ဒါကုိ ေတြးတတ္တဲ့လူမ်ားက “ဒီရဟန္းေတြဟာ တရားေတာ္ကုိ သီခ်င္းဆုိသလို ဆိုၾကတယ္” လို႔ ကဲ့ရဲ႕ၾကပါတယ္။ ဒီကဲ့ရဲ႕တဲ့သတင္းဟာ ေနာက္ဆံုး ဘုရားရွင္ထံေရာက္သြားတယ္။ ထိုအခါ ဘုရားရွင္က “ရဟန္းတို႔…အသံရွည္ဆြဲၿပီး သီခ်င္းသံျဖင့္ တရားေတာ္ကို သီဆိုမေဟာအပ္၊ တကယ္လို႔ ေဟာပါက ထိုရဟန္းအား ဒုကၠဋ္ အာပတ္သင့္ေစ” လို႔ သိကၡာပုဒ္ပညတ္ေတာ္မူခဲ့ပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ တရားေတာ္ကို သီခ်င္းဆိုသလို အသံလုပ္ေဟာေနၾကတဲ့ရဟန္းေတာ္မ်ားဟာ ဘုရားစကားေတာ္ကုိ ဆန္႔က်င္တဲ့အတြက္ အျပစ္ျဖစ္ပါတယ္၊ မေဟာေကာင္းဘူးဆိုတာေျဖၾကားေပးလိုက္ပါတယ္။
venkawwida.com မွျပန္လည္ေ၀မွ်သည္။
အေျဖ။ ။ တရားေဟာတဲ့ေနရာမွာ အသံရွည္ျဖင့္ ဆြဲငင္ၿပီး တရားမေဟာေကာင္းပါ။ ဘာေၾကာင့္လဲဆိုရင္..အသံရွည္ဆြဲငင္ေဟာၾကားတဲ့ အတြက္ ဘုရားရွင္ရဲ႕အလိုေတာ္နဲ႔ဆန္႔က်င္ေနတဲ့အျပင္ အျပစ္ငါးပါး ျဖစ္လို႔ပါပဲ။ အျပစ္ငါးပါးက…
(၁) မိမိအသံ၌ မိမိသာယာျခင္း။
(၂) တရားနာသူတို႔က တရားကိုမမက္၊အသံကိုသာတပ္မက္ၾကျခင္း။
(၃)ပညာရွိသူတို႔က ကဲ့ရဲ႕အျပစ္တင္မႈကို ခံရျခင္း။
(၄) အသံေကာင္းေအာင္လံု႔လျပဳရသျဖင့္ သမာဓိပ်က္ရျခင္း။
(၅) ေနာက္ေနာက္ပုဂၢိဳလ္တို႔ အတုလိုက္၍ ေဟာၾကားမႈတို႔ေၾကာင့္ သာသနာပ်က္ကြယ္ရျခင္း တို႔ျဖစ္ၾကပါတယ္။
(အဂုၤတၱိဳရ္ပါဠိေတာ္၊ ႏွာ၊၂၁၉၊ ႒ ၊ ၇၈)
ၿပီးေတာ့ တရားကို အသံလုပ္ၿပီးေဟာတဲ့ေနရာမွာ အသံကိုပဲခ်ီးမြန္းခံရတယ္။ တရားကေတာ့ေပ်ာက္သြားတယ္။ တရားဖက္မလည္ေတာ့ ဘဲ ၊ တဏွာဖက္ကို လည္သြားတယ္။ ဒါနဲ႕စပ္လို႔ ဘုရားရွင္လက္ထက္ေတာ္အခါက ဆဗၺဂၢီ လို႔ေခၚတဲ့ ေစာင့္စည္းမႈမရွိၾကတဲ့ ရဟန္းတစ္စု ရွိၾကတယ္။ ထုိရဟန္းတစ္စုဟာ တရားေဟာတဲ့အခါ အသံလုပ္ၿပီးေဟာၾကတယ္။ ဒါကုိ ေတြးတတ္တဲ့လူမ်ားက “ဒီရဟန္းေတြဟာ တရားေတာ္ကုိ သီခ်င္းဆုိသလို ဆိုၾကတယ္” လို႔ ကဲ့ရဲ႕ၾကပါတယ္။ ဒီကဲ့ရဲ႕တဲ့သတင္းဟာ ေနာက္ဆံုး ဘုရားရွင္ထံေရာက္သြားတယ္။ ထိုအခါ ဘုရားရွင္က “ရဟန္းတို႔…အသံရွည္ဆြဲၿပီး သီခ်င္းသံျဖင့္ တရားေတာ္ကို သီဆိုမေဟာအပ္၊ တကယ္လို႔ ေဟာပါက ထိုရဟန္းအား ဒုကၠဋ္ အာပတ္သင့္ေစ” လို႔ သိကၡာပုဒ္ပညတ္ေတာ္မူခဲ့ပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ တရားေတာ္ကို သီခ်င္းဆိုသလို အသံလုပ္ေဟာေနၾကတဲ့ရဟန္းေတာ္မ်ားဟာ ဘုရားစကားေတာ္ကုိ ဆန္႔က်င္တဲ့အတြက္ အျပစ္ျဖစ္ပါတယ္၊ မေဟာေကာင္းဘူးဆိုတာေျဖၾကားေပးလိုက္ပါတယ္။
venkawwida.com မွျပန္လည္ေ၀မွ်သည္။
No comments:
Post a Comment