အင္တာနက္ကေန ဖတ္ဖူးခဲ့တာေလးပါ.. အဓိပၸါယ္ ရွိလွပါတယ္...။
လွ်ပ္စစ္မီးကို တီထြင္တဲ့ အက္ဒီဆင္က သူ႔ရဲ့လက္ေထာက္အကူနဲ႔ မီးသီးကို တီထြင္ေနတယ္… ေမာပန္းစြာ ၾကိဳးႀကိဳးစားစားလုပ္ကိုင္ၿပီးေနာက္ ေအာင္ျမင္သြားခဲ့တယ္..။
အက္ဒီဆင္က တီထြင္ေအာင္ျမင္လို႔ၿပီးသြားတဲ့မီးသီးကို တျခားစမ္းသပ္ခန္းသို႔ သူ႔ရဲ့တပည့္လက္ေထာက္ကို သယ္ေဆာင္ခိုင္းတယ္။ တပည့္က ေသခ်ာဂ႐ုစိုက္စြာ တလွမ္းခ်င္း ေလွခါးေပၚတက္တယ္… လက္ထဲက မီးသီးေလးကို ရင္တထိတ္ထိတ္နဲ႔သယ္တယ္။ ဂ႐ုစိုက္ေလ စိတ္ေတြကပိုလုပ္႐ွားၿပီး ေလွခါးေပၚေရာက္ခါနီးမွာ မီးသီးက်ကြဲသြားတယ္…
အက္ဒီဆင္က တီထြင္ေအာင္ျမင္လို႔ၿပီးသြားတဲ့မီးသီးကို တျခားစမ္းသပ္ခန္းသို႔ သူ႔ရဲ့တပည့္လက္ေထာက္ကို သယ္ေဆာင္ခိုင္းတယ္။ တပည့္က ေသခ်ာဂ႐ုစိုက္စြာ တလွမ္းခ်င္း ေလွခါးေပၚတက္တယ္… လက္ထဲက မီးသီးေလးကို ရင္တထိတ္ထိတ္နဲ႔သယ္တယ္။ ဂ႐ုစိုက္ေလ စိတ္ေတြကပိုလုပ္႐ွားၿပီး ေလွခါးေပၚေရာက္ခါနီးမွာ မီးသီးက်ကြဲသြားတယ္…
အက္ဒီဆင္က ဘာမွအျပစ္မတင္ခဲ့ဘူး။ ေနာက္ရက္အနည္းငယ္ၾကာ ျပန္တီထြင္ၿပီး ရလာတဲ့ မီးသီးကို သူ႔ရဲ့တပည့္ကိုပဲ ျပန္ယူခိုင္းတယ္။ ဒီတစ္ခါေတာ့ တပည့္က ေခ်ာေမာစြာ သယ္ေဆာင္ႏိုင္ခဲ့တယ္။
ဒါကိုၾကည့္ေနတဲ့လူတစ္ေယာက္က "ခြင့္လြတ္ရင္ရၿပီေလ ဘာလို႔ ေနာက္တစ္ခါ ထပ္ယူခိုင္းတာလဲ ထပ္ၿပီးက်ကြဲသြားရင္ ဘယ္လိုလုပ္မလဲ"လို႔ ေမးတယ္။
အက္ဒီဆင္က “ ခြင့္လြတ္တယ္ဆိုတာ ပါးစပ္ကပဲေျပာလို႔ရတာမဟုတ္ဘူး၊ တဖန္ျပန္ျပီး အခြင့္အေရးေပးရတာ” လို႔ေျပာလိုက္ပါတယ္။
ကၽြန္ေတာ္တို႔လည္း တခုခုၾကံဳခဲ့ရင္ ပါးစပ္ကေနခြင့္လႊတ္ေနရံုမကပဲ တဖက္သားကို အမွားျပင္ခြင့္ ၾကိဳးစားခြင့္ ေလးေတာ့ ျပန္ျပီးေပးသင့္ပါတယ္၊ အဲဒါမွ တကယ္ခြင့္လႊတ္ျခင္း ျဖစ္မွာပါ...။
No comments:
Post a Comment