လက္ရွိကမာၻေပၚမွာ စစ္အင္အားအၾကီးဆံုးႏိုင္ငံ ဘယ္ဟာလဲလို႔ေမးရင္ ကေလးေတာင္ သိၾကပါတယ္။ အေမရိကန္လို႔ပဲေျဖၾကမွာပါ။ ဟုတ္ပါတယ္၊ လက္ရွိမွာလဲ သူ႔စစ္အင္အားကို ဘယ္သူမွမမီေအာင္ ေခတ္မီယာဥ္၊ လက္နက္ကိရိယာေတြနဲ႔ စနစ္က်နတဲ့ေလ့က်င့္မႈေတြနဲ႔ ဖြဲ႔စည္းတည္ေဆာက္ထားတာပါ။ အဲ့ဒီအင္အားေတြထဲမွာမွာ ေရတပ္ရဲ့ ဖြဲ႕စည္းတည္ေဆာက္ပံုေလး အေၾကာင္း နဲနဲ ေျပာျပခ်င္ပါတယ္ဗ်။
အေမရိကန္ေရတပ္တည္ေဆာက္ပံုက ရႈပ္ေထြးပါတယ္။ အေမရိကန္ စစ္ေရးအေတြးအေခၚက စစ္ (၂) ခုကို တၿပိဳင္ထဲ တိုက္ႏုိင္ရမယ္ဆိုတဲ့ အေတြးအေခၚျဖစ္တဲ့အတြက္ သူ႔ရဲ႕ေရတပ္ကို အတၱလန္တစ္အုပ္စု Atlantic Fleet (Norfolk, Virginia) နဲ႔ ပစိဖိတ္အုပ္စု Pacific Fleet (Pearl Harbour, Hawaii) ဆိုၿပီး ခြဲထားပါတယ္။ ၿပီးမွတခါ နံပါတ္တပ္ေခၚတဲ့ Numbered Fleets ဆိုၿပီး ကမၻာၾကီးရဲ႕ ပထဝီအေနအထားရ လိုအပ္သလို ဖြဲ႔ထားျပန္တယ္။ ဥပမာ အာရွ အတြက္ 7th Fleet အမွတ္ (၇) ေရတပ္မေတာ္၊ ဥေရာပအတြက္ 6th Fleet အမွတ္ (၆) ေရတပ္မေတာ္။ အခုလိုအပ္လာလို႔ 5th Fleet အမွတ္ (၅) ေရတပ္မေတာ္ ကို ဘာရိန္းမွာ ျပန္ထားတယ္။ ေနာက္ဆံုး 4th Fleet အမွတ္ (၄) ေရတပ္မေတာ္ကို ေတာင္အေမရိက (Latin America) အတြက္ ၂ဝဝ၈/၂ဝဝ၉ ကျပန္ဖြဲ႔ခဲ့ပါတယ္။ ဒီ နံပါတ္ ေရတပ္မေတာ္ေတြက လႈပ္ရွားေနရတဲ့ ေရွ႕ေျပးေရတပ္ေတြ ျဖစ္တယ္။ ဥပမာ 5th Fleet အမွတ္ (၅) ေရတပ္မေတာ္ဟာ သူ႔နယ္ေျမေအာက္မွာရွိတဲ့ အိႏၵိယ သမုဒၵရာမွာ ကင္းလွည္႔ရတယ္။ လိုအပ္တဲ့ သေဘၤာနဲ႔ ေရတပ္သားေတြကို အတၱလန္တိတ္အုပ္စုနဲ႔ ပစိဖိတ္အုပ္စုက Atlantic Fleet နဲ႔ Pacific Fleet က အလွည့္က် ပို႔ေပးရတယ္။ အမွတ္ (၂) ေရတပ္မေတာ္ က ဗာဂ်ီးနီးယားမွာရွိၿပီး အတၱလန္တိတ္သမုဒၵရာ ေတာက္ေလ်ာက္ ေျမာက္ကေနေတာင္အထိ တာဝန္ရွိတယ္။ အမွတ္ (၃) ေရတပ္မေတာ္ ကယ္လီဖိုးနီးယားျပည္နယ္ စင္ဒီေရးဂိုးမွာ ရွိတယ္။ အေဝးေရာက္ အမွတ္စဥ္နဲ႔ ေရတပ္မေတာ္ေတြက တကယ္ကင္းလွည့္ၿပီး ရန္သူနဲ႔ရင္ဆုိင္ရတဲ့ တိုက္ခိုက္ေရး တပ္ေတြ၊ ဒီတပ္ေတြ တုိက္ရည္ခိုက္ရည္ရွိေအာင္ ေထာက္ပံ့ေရး Logistic နဲ႔ ခဲယမ္းလက္နက္ အပိုပစၥည္းေတြ ျပည့္စံုေအာင္ အတၱလန္တိတ္နဲ႔ ပစိဖိတ္အုပ္စုေတြက တာဝန္ယူၾကရပါတယ္။ ဥပမာ Shore Commanders ကမ္းေျခစစ္စခန္းမႉး ေတြရွိပါတယ္။သူတို႔က ဒီလိုအပ္ခ်က္ေတြကို ျဖည့္ဆည္းေပးရတာပါ။
တခါ ေရတပ္နဲ႔ အတူ ကမ္းေျခတက္တပ္ မရိန္းMarines ေတြရွိပါတယ္။ မရိန္းစစ္ဗိုလ္ေတြဟာ ေရတပ္ စစ္ဗိုလ္ သင္တန္းေက်ာင္းမွာ အတူတူ တက္ၾကရပါတယ္။ ျပီးမွ မရိန္း စစ္ဗိုလ္အျဖစ္ ခြဲထြက္ သြားၾကပါတယ္။ သို႔ေသာ္ Chain of Command လို႔ေခၚတဲ႕ အဆင့္ဆင္အမိန္႔ လိုက္နာမႈက်ေတာ့ မရိန္းေတြက သပ္သပ္၊ Marines Commandant အၾကီးအကဲေအာက္မွာရွိ ျပန္တယ္။ မရိန္းေတြမွာလဲ မရိန္းေတြကို ကူတိုက္ဖို႔ မရိန္းေလတပ္အေသးစားရွိျပန္တယ္။ မရိန္းေတြဟာ ရက္ (၆ဝ) အကူအညီမရဘဲ ကမ္းေျခတက္သိမ္းၿပီးရင္ ထိန္းထားဖို႔ ျပင္ဆင္ထားပါတယ္။ ကမ္းေျခတက္ မရင္းေတြ ဟာ တကိုယ္ထဲသြားလို႔မရပါ။ ေရတပ္ သေဘၤာေတြက အကူေပးရတာေၾကာင့္ ေရတပ္ႏွင့္အတူပါရတာေၾကာင့္ မရိန္းေတြဟာ ေရတပ္နဲ႔အတူ တြဲထားရပါတယ္။ ဒုတိယကမၻာစစ္က ဂ်ပန္ေတြနဲ႔ တိုက္ရာမွာ မရိန္းေတြ နာမည္ေကာင္း ရခဲ့ပါတယ္ ။ ဒါေၾကာင့္ မရိန္းေတြဟာ The Few, The Good, The Marines ဆိုၿပီး ဂုဏ္ယူေၾကြးေၾကာ္ၾကတာပါ။ လူနည္းတယ္ သို႔ေသာ္ ေတာ္ၾကတယ္ေပါ့။ အေမရိကန္မွာ လက္ရွိ မရင္းတပ္မ (၄) ခုရွိပါတယ္။ ၾကည္းတပ္မွာ တပ္မ (၁ဝ) ခုရွိပါတယ္။
အေမရိကန္မွာ ေရတပ္အၾကီးအကဲကို Chief of Naval Operation (CNO) လို႔ေခၚပါတယ္။
အေမရိကန္ တပ္မေတာ္ ဖြဲ႕စည္းပံုမွာ စစ္တပ္က အာဏာမသိမ္းႏုိင္ေအာင္ ၾကည္း-ေရ-ေလ-မရိန္းကို မွ်မွ်တတ လုိအပ္သလို ထူေထာင္ေပးထားပါတယ္။ ဗမာႏုိင္ငံမွာလို ၾကည္းတပ္က လႊမ္းမိုးထားတာမ်ိဳးမရွိပါ။ ဥပမာ ေရတပ္မွာ မရိန္းတပ္ေတြရွိသလို ေလယာဥ္ေတြရွိတယ္။ အေရးအၾကီးဆံုးက စစ္ဗိုလ္ခ်ဳပ္တေယာက္ကို အၾကမ္းဖ်ဥ္း (၄) ႏွစ္ထက္ပိုၿပီး တေနရာမွာ မထားပါ။
အေမရိကန္ေရတပ္ဟာ တိုက္ပြဲထြက္ရင္ မက္ထရစ္ Matrix ပုံသဏၭာန္ သေဘၤာေတြ လာစုၿပီး task force အေနနဲ႔ တိုက္ၾကေပမယ့္ သေဘၤာအမ်ိဳးအစားအလိုက္ ေထာင္လုိက္ (Vertical) ခြဲၿပီး ပဏာမအေနနဲ႔ ေလ့က်င့္ၾကရတယ္ ။ ဥပမာ။ ။ ေရငုပ္သေဘၤာအုပ္စုနဲ႔ ေရေပၚ သေဘာၤအုပ္စုဆိုၿပီးခြဲ ထားတယ္။ ေရေပၚသေဘၤာအုပ္စုေအာက္မွာ ေလယာဥ္တင္သေဘၤာအုပ္စု၊ ဖ်က္သေဘၤာအုပ္စု၊ ခရူဇာအုပ္စု၊ ဖရီးဂိတ္ အုပ္စုဆိုၿပီး သေဘၤာအမ်ိဳးအစားလိုက္ခြဲၿပီး ေလ့က်င့္ရတယ္။ ဒါေတြကို အုပ္ခ်ဳပ္ဖို႔ type commanders ေတြဆိုၿပီးရွိတယ္္။ သေဘၤာအမ်ိဳးအစားအလိုက္ ကၽြမ္းက်င္ေအာင္ လုပ္ျခင္းျဖစ္တယ္္။
ေလယာဥ္တင္သေဘၤာဟာ တစီးထဲ ကင္းလွည့္ေလ့မရွိပါ ။ carrier group လို႔ေခၚတဲ့ အေစာင့္အေလွ်ာက္ေတြ ၿခံရံၿပီး ကင္းလွည့္ရပါတယ္ ။ ဥပမာ Aeigis system လို႔ေခၚတဲ့ ေရဒါစနစ္က မိုင္ ၃ဝဝ အတြင္းရွိရွိသမွ်ေသာ သေဘၤာေတြ၊ ေလယာဥ္ေတြကိုရွာၿပီး လိုအပ္ရင္ ပစ္ခ်ႏုိင္ဖို႔အဆင္သင့္ လုပ္ထားရပါတယ္။ ေလယာဥ္ပစ္ဒံုးပ်ံေတြ၊ ေရငုပ္သေဘၤာကိုပစ္ဖို႔ depth charge ေတြေပါ့။ ဒါေပမဲ့ အေဝးကေရအငုပ္သေဘၤာက်ေတာ့ ဆိုနာ sonar နဲ႔ပဲရွာလို႔ ရပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ ေရငုပ္သေဘၤာလဲ ပါရျပန္တယ္။ လိုအပ္ရင္ ေတာ္ပီတိုနဲ႔ပစ္ အကာအကြယ္ေပးမယ္။ ဒါေၾကာင့္ ကိုယ့္ သေဘၤာအလိုက္ ကၽြမ္းက်င္မႈကို Type commander ေတြက ေလ့က်င့္ေပးၿပီး ဒုတိယ အဆင့္ အားလံုးပါဝင္ တိုက္ပြဲဝင္ႏုိင္ေအာင္ ေလ့က်င့္ၾကရျပန္တယ္။ ဥပမာ ဒီတာဝန္ကို Atlantic Fleet အတြက္ 2nd Fleet က တာဝန္ယူေလ့က်င့္ ေပးရျပန္တယ္။
ေရငုပ္သေဘၤာမွာလဲ မတူတဲ့ တာဝန္ေတြရွိျပန္တယ္။ ရန္သူ ေရငုပ္သေဘၤေတြ၊ ရန္သူ႔ သေဘၤာေတြကို လိုက္ရွာၿပီး ဖ်က္စီးတိုက္ခိုက္ႏုိင္တဲ့ ေရငုပ္သေဘၤာကို attack submarine (SSN) လို႔ေခၚပါတယ္။ သူတို႔ က အရြယ္အစားပိုေသးတယ္။ ပိုျမန္တယ္။ စစ္ေအးတိုက္ပြဲေခတ္က ရန္သူက မိမိႏုိင္ငံကို လက္ဦးမႈယူၿပီး တိုက္ခိုက္ ဖ်က္ဆီးခဲ့သည္ရွိေသာ္ ရန္သူကို ျပန္လည္ေခ်မႈန္းဖ်က္ဆီးႏုိင္ဖို႔ အေဝးပစ္ အႏုျမဴဒံုးပ်ံေတြ တင္ၿပီး ကင္းလွည့္ေနတဲ့ ေရငုပ္သေဘၤာေတြကို Fleet ballistic missile submarines (SSBN) လို႔ေခၚပါတယ္။ ဒါက MAD (Mutual Assured Destruction) ငါေသရင္ မင္းလဲ ေသမယ္ဆိုတဲ့ မဟာဗ်ဴဟာအရပါ SSBN ေတြ တခါတခါ တာဝန္က်ရင္ လနဲ႔ခ်ီၿပီး ေရေအာက္ မွာေပ်ာက္ေနတတ္ပါတယ္။
ေရငုပ္သေဘၤာဟာ ဒီဇယ္ဆီနဲ႔ေမာင္းရင္ ဘက္ထရီကိုအားျပန္သြင္းဖို႔ ေရေပၚျပန္တက္ရပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ အေမရိကန္ ေရငုပ္ သေဘၤာေတြ အားလံုးဟာ အႏုျမဴအားနဲ႔ေမာင္းတဲ့ သေဘၤာေတြခ်ည္းပါပဲ။ ထို႔အျပင္ အခု cruise missile ေတြပါတပ္ဆင္ထားတာပါတယ္။ ေရေအာက္က ကုန္းကို ပစ္ႏုိင္စြမ္းရွိတာေၾကာင့္ ေရငုပ္သေဘာၤေတြဟာပိုၿပီး အေရးပါလာၾကပါတယ္။ ေရငုပ္သေဘၤာမွာ အသံမထြက္ဖို႔က အဓိကက်ပါတယ္။ ဆိုဗီယက္ေခတ္က ေရငုပ္သေဘၤာေတြဟာ စက္သံဆူညံတာေၾကာင့္ ဆိုနာနဲ႔ လြယ္လြယ္ ရွာႏုိင္တယ္။ တ႐ုတ္သေဘၤာေတြဟာ အေမရိကန္ေရငုပ္သေဘၤာေတြထက္ ပိုဆူညံတာကေတာ့ မျငင္းႏိုင္တဲ့ အားနည္းခ်က္ျဖစ္ပါတယ္။
စစ္တပ္ဆိုတာဘာလုပ္လုပ္ အမိန္႔ျပန္တမ္းနဲ႔ မွတ္တမ္းေရးရပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ စစ္တပ္မွာ institutional knowledge လို႔ေခၚတဲ့ အဆက္ဆက္ နားလည္မႈ ရွိပါတယ္။ ေလယာဥ္တင္ သေဘၤာ တည္ေဆာက္ႏုိင္တာ တပို္င္း၊ ပိုင္ပိုင္ႏုိင္ႏုိင္ကိုင္တြယ္ တိုက္ခိုက္ႏိုင္တာတပိုင္းပါ။ ဒါေၾကာင့္ တ႐ုတ္ေရတပ္မေတာ္ဟာ ေလယာဥ္တင္ သေဘၤာခ်င္း ယွဥ္ႏိုင္ဖို႔ အနည္းဆံုး (၅) ႏွစ္ကေန (၁ဝ) ႏွစ္၊ (၁၅) ႏွစ္ ၾကိဳးစားရပါအုံးမယ္။
အေမရိကန္ေရတပ္ဟာ ဒုတိယကမၻာစစ္က Midway တိုက္ပြဲမွာ ရာမာမိုတိုေခါင္းေဆာင္တဲ့ ဂ်ပန္ေရတပ္ရဲ႕ ေလယာဥ္တင္သေဘၤာ (၄)စီးကို ဖ်က္ဆီးႏုိင္ၿပီးကထဲက ေလယဥ္တင္ သေဘၤာခ်င္း တိုက္တဲ့ စစ္အေတြ႔အၾကံဳကိုရခဲ့ၿပီး ကိုရီးယားစစ္၊ ဗီယက္နမ္စစ္၊ အီရတ္စစ္ေတြမွာ ေလယဥ္တင္သေဘၤာနဲ႔တိုက္တဲ့ အေတြ႔အၾကံဳေတြ ေတာက္ေလ်ာက္ ရခဲ့ပါတယ္။ တ႐ုတ္ဟာ အခုမွ စ လံုးေရ စ ရမွာ။
ေလယဥ္တင္သေဘၤာေတြဟာ ရန္သူ႔ ေတာ္ပီတိုကိုေရွာင္ဖို႔ ဒုတိယကမၻာစစ္ကထဲက တိုက္ပြဲဝင္ရင္ တည့္တည့္မေမာင္းဘဲ ဘယ္လွည့္ညာလွည့္ zig zag ေမာင္းရတာေတြ ရွိတယ္ ။ အခုေခတ္မွွာ အတတ္ပညာေတြ တိုးတက္တာေၾကာင့္ ရန္သူပစ္လိုက္တဲ့ တိုပီတိုကို ေရွာင္တိမ္းႏုိင္တဲ့ နည္းပညာေတြ၊ လမ္းေျပာင္းေပးႏိုင္တဲ့ diversion techniques နည္းလမ္းေတြ ရွိပါတယ္။
ထို႔ျပင္ ေခတ္မီ စစ္တပ္ေတြမွာ ညတိုက္ပြဲကို မကၽြမ္းက်င္လို႔ မရပါဘူး။ ဒါေၾကာင့္ ေလယာဥ္တင္ သေဘၤာေတြဟာ ည မွာ ေလယာဥ္ အဆင္းအတက္ကို မေလ့က်င့္လို႔မရပါ ။ အႏၲရာယ္လဲ အလြန္ ၾကီးမားပါတယ္။ ေလယဥ္တင္သေဘၤာမွာ ဆင္းလာတဲ့ ေလယာဥ္ကို သံမဏိခ်ိတ္ေတြနဲ႔ခ်ိတ္ၿပီး ေလယာဥ္ကို ေစာင့္ရပ္ေစရတာပါတယ္။ Tail-Hook လို႔ေခၚပါတယ္။ တက္ေတာ့လဲ Catapult လို႔ေခၚတဲ့ သံမဏိေလးခြနဲ႔ အရွိန္တခ်ီထဲရေအာင္ တြန္းတင္ေပးလိုက္တာပါ။ ဒါေၾကာင့္ အေမရိကန္ေလယာဥ္တင္သေဘၤာေတြမွာ အေရာင္နဲ႔ခြဲၿပီး Color-coded သူ႔ေနရာ၊ သူ႔တာဝန္ခြဲၿပီး orchestra သီခ်င္းတီးဝိုင္းလို၊ ဟန္ခ်က္ညီညီ တာဝန္ယူၾကရတာ။ တခ်က္ေလးမွားတာနဲ႔ လူအေသအေပ်ာက္ျဖစ္တတ္ပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ ေလယာဥ္တင္ သေဘၤာေတြဟာ တခ်ိန္လံုး ေလ့က်င့္ေနၾကရပါတယ္။
ေလယာဥ္တင္သေဘၤာဆိုတာက ေရတပ္အင္အားအျပင္ ေလတပ္အင္အားကိုပါ တင္ၿပီး ပင္လယ္ျပင္ တေနရာကေန ေနာက္တေနရာကို သယ္ေဆာင္ၿပီး အင္အားျပ၊ အင္အားခ်ဲ႕တာကိုး။ ေလတပ္၊ ေရတပ္ေတြမွာ ဒုတိယကမၻာစစ္ကထဲက fighter တုိက္ေလယာဥ္နဲ႔ fighter bomber (သို႔) ေတာ္ပီတို ေလယာဥ္ Torpedo plane ဗံုးၾကဲတိုက္ေလယာဥ္ဆိုတာေတြ ဆိုတာေတြ ရွိပါတယ္။ အခုေခတ္မွာေတာ့ multi-purpose fighter လို႔ေခၚၾကပါတယ္။ ကြာတာက fighter ရဲ႕ ရည္ရြယ္ခ်က္က ေလယာဥ္ကေန ေျမျပင္ကို ဗံုးၾကဲဖို႔မဟုတ္ ရန္သူ႔ေလယာဥ္ကို ပစ္ခ်ဖို႔သက္သက္ ျဖစ္ပါတယ္။
ယေန႔ေခတ္ ေလယာဥ္တိုက္ပြဲေတြမွာ ေရဒါရဲ႕ အစြမ္းက သိပ္အေရးၾကီးပါတယ္။ ရန္သူ႔ေလယာဥ္ကို အေဝးၾကီးကထဲက ျမင္ႏုိ္င္ရင္ အေစာၾကီး ကို္ယ္ကပစ္ခ်ႏုိ္င္မွာေပါ့။ ဒါေၾကာင့္ ႏုိင္ငံတခ်ဳိ႕က ေရဒါကို ေလယာဥ္အေပၚ တင္ထားၾကပါတယ္။ ေလယာဥ္တင္သေဘၤာ အတြက္ အေသးစား E-2C Hawkeye ဆိုတာရွိသလို ေလတပ္အတြက္ အၾကီးစား AWACS ဆိုတာေတြရွိပါတယ္။ ေရွ႕ဦးမွာ Fighter bomber ေတြက ဗံုးၾကဲဖို႔ ေရွ႕ကပ်ံသန္းၿပီး တိုက္ေလယာဥ္ fighter ေတြက ေနာက္ကေစာင့္ေရွာက္ေပး၊ အဲဒီေနာက္ကမွ ေရဒါေလယာဥ္္ေတြက လမ္းေၾကာင္းထိန္းေပးရပါတယ္။ ဒါ့အျပင္ ဗံုးေတြဟာ အရင္လို မတိမက် မဟုတ္၊ ပစ္မွတ္ကို တည့္တည့္အတိအက် အတိအက် ျပစ္ႏို္င္တဲ့ Precision Guidance Bombsေတြ ျဖစ္တယ္။ ဒါေၾကာင့္ ေလယာဥ္တင္သေဘၤာဆိုတာ ေလေၾကာင္း တိုက္ပြဲေတြကို အႏိုင္တိုက္ႏုိင္မယ့္ ေလယာဥ္ေမာင္းသမားေတြနဲ႔ ေခတ္မီ ေလယာဥ္ေတြ တိုက္နည္းခိုက္နည္းေတြလိုလာျပန္တယ္။
အေမရိကန္မွာ F22 (Raptor) ဆိုတဲ့ 5th Generation Fighter ကို တပ္ဆင္ၿပီးပါၿပီ။ F35 ဆိုတဲ့ multi-purpose fighter ကို မၾကာခင္ ထုတ္ေဝျဖန္႔ခ်ိႏိုင္ေတာ့မွာပါ။ အေမရိကန္ရဲ႕ လႊတ္ေတာ္က ဥပေဒနဲ႔ F22 ကို ဘယ္ႏိုင္ငံမွ မေရာင္းရဆိုတဲ့ ဥပေဒနဲ႔ ထိန္းခ်ဳပ္ထားပါတယ္။ F35 ကိုေတာ့ ေလတပ္၊ ေရတပ္အျပင္ မိတ္ေဆြႏုိင္ငံေတြ၊ ေနတိုးႏုိင္ငံေတြကိုေရာင္းခ်မွာပါ ။ အေၾကာင္းက အေမရိကန္ တႏိုင္ငံပဲ မိမိထုတ္လိုက္တဲ့ 5th Generation multi-purpose fighter ကို ပစ္ခ်ႏိ္ုင္တဲ႕ (စြမ္းအင္) ရွိေအာင္ တကြက္ခ်န္ထားတာပါ။ ရွားဘုရင္လက္ထက္က အီရန္ဟာ အေမရိကန္ရဲ႕ အရင္းနီးဆံုးမိတ္ေဆြႏို္င္ငံျဖစ္ေတာ့ အဲဒီတုန္းက ေခတ္အမီဆံုး F14 Tomcat ဆိုတဲ့ ေလယာဥ္ေတြကို ေရာင္းခ်ခဲ့တယ္။ ႐ုတ္တရက္ ရွားဘုရင္္ ျပဳတ္က်သြားၿပီး ခိုေမနီတက္လာေတာ့ ရန္သူ႔ဆီမွာ ေခတ္အမီဆံုး လက္နက္ေတြေရာက္ကုန္တယ္။ F14 Tomcat ကို ပစ္ခ်ဖို႔ သူ႔ထက္သာတဲ့ ေလယာဥ္မရွိျဖစ္သြားေရာ။ ဒါေၾကာင့္ အခုေတာ့ အဲဒီသင္ခန္းစာယူၿပီး ၾသေတးလ်ားလို မိတ္ေဆြႏို္င္ငံကေတာင္ F22 ဝယ္ခ်င္တာ မေရာင္းေတာ့ဘူး။ အခု Top Gun အဆင့္ျမင့္ ေရတပ္၊ ေလေၾကာင္း သင္ၾကားေရးေက်ာင္းမွာ လက္ရွိ F18-E/FHornet ေတြနဲ႔ F22 တို႔ကို စီးခ်င္း တိုက္ေစရာ F22 ကအၿမဲအႏိုင္ရတယ္လို႔ စစ္ေရးကၽြမ္းသူေတြက မိန္႔ဆိုေက်နပ္ေနၾကပါတယ္။
ဒါေၾကာင့္ ေလယဥ္တင္သေဘၤာရဲ႕ ေလယာဥ္စြမ္းအင္မွာလဲ အေမရိကန္ေရတပ္က အသာရလ်က္ ရွိပါတယ္။
အေမရိကန္ေရတပ္မွာ သေဘၤာေတြ စစ္မႈထမ္းသက္တန္းေက်ာ္သြားရင္ mothballs လုပ္ၿပီး အနားေပးလိုက္ၿပီ ဆိုေပမယ့္ စြန္႔ပစ္လိုက္တာမဟုတ္ပါ။ စစ္လက္နက္ေတြကိုျဖဳတ္ ဂိုေထာင္ထဲမွာသိမ္းထားၿပီး သေဘၤာေတြကို သံေခ်းမတက္ေအာင္ က်က်နန သိမ္းထားၿပီး Reserve fleet အေနနဲ႔ ထိန္းသိမ္းထားတာပါ။ ဥပမာ ဒုတိယကမၻာစစ္ကထဲက battle ship ေတြကို ေရာ္နယ္ေရဂင္ေခတ္မွာ ဆြဲထုတ္လာၿပီး Cruise missile ေတြတပ္ဆင္ၿပီး လက္ဘႏြန္မွာ ျပႆနာေပၚေတာ့ USS New Jersey နဲ႔ အင္အားျပ အေျမာက္ၾကီးေတြနဲ႔ လွမ္းထုတာကိုး။ သေဘၤာ ဆိုတာက လိုမွ ခ်က္ခ်င္းေဆာက္လို႔မရတာ မဟုတ္လား။
ေရာ္နယ္ေရဂင္ေခတ္က စစ္အင္အားထူေထာင္တာမွာ “600 ships navy” သေဘၤာ ၆ဝဝ ရွိတဲ႕ေရတပ္ဆိုၿပီး ၾကိမ္းဝါးခဲ့ေပမယ့္ ထိန္းသိမ္းရတဲ့ စရိတ္ ၾကီးမားလြန္းတာေၾကာင့္ အခု သေဘၤာ ၂၈၉ စီး၊ ေရတပ္သားဦးေရ ၃၂,၈၅၁၆ - အရံတပ္သား ၁ဝ၁,၆၈၉ နဲ႔ေလယာဥ္ ၃,၇ဝဝ ရွိတဲ့ ေရတပ္ ျပန္ျဖစ္သြားပါၿပီ။ လက္ရွိအစီအမံအရ သေဘၤာ ၃ဝ၃ စီး ရွိဖို႔ ရည္မွန္းထားပါတယ္။
အေမရိကန္ေရတပ္ဟာ ျပည္ပအႏၲရာယ္ကိုပဲ တာဝန္ရွိပါတယ္။ ျပည္တြင္းအတြက္ ကမ္း႐ိုးတန္းလံုၿခံဳေရး (Coast Guard) ဆိုတာရွိပါတယ္။ ျပည္တြင္းကိစၥေတြကို ဒီတပ္ဖြဲ႔က တာဝန္ယူရပါတယ္။ အရင္က ဒီတပ္ဖြဲ႔ကို လမ္းပန္းဆက္သြယ္ေရးဝန္ၾကီးဌာနေအာက္မွာထားၿပီး ယခု ျပည္တြင္းလံုၿခံဳေရး Homeland Security ဝန္ၾကီးဌာနေအာက္မွာထားပါတယ္။
ေရတပ္မွာ Military Sealift Command – United States Naval Special Warfare Command - NSW - Naval Intelligence စတဲဲ့ဌာနနဲ႔ တပ္ဖြဲဲ႕ေတြ အေျမာက္အမ်ား ရွိပါေသးတယ္။ ကမၻာေက်ာ္ Navy Seals ဟာ NSW ေအာက္မွာရွိတာပါ။ Navy Seals ၂၄၅ဝ နဲ႔ အရန္ ၃၂၅ ဦးရွိပါတယ္။ ဗမာ့ေရတပ္မေတာ္မွာေတာင္ Navy Seals (၃) ဦးရွိပါတယ္ ။ က်ေနာ္ မွတ္မိသေလာက္ ဒုဗိုလ္မႉးၾကီးအဆင့္ေတြေရာက္ကုန္ပါၿပီ။ ပထမနီးစပ္ရာေတြ လႊတ္ရာ က်က်လာလို႔ ေအာင္ကာစ လူငယ္ေတြ လႊတ္မွ ေအာင္လာၾကတယ္လို႔ သိရတယ္။ အေမရိကန္ေတြေတာင္ (၄) ေယာက္မွာ (၁) ေယာက္ပဲ ေအာင္ၾကပါတယ္။ ထို္င္းေရတပ္မွာ အေမရိကန္စနစ္အတိုင္း ေလ့က်င့္ေပးတဲ့ Navy Seals သင္တန္းရွိပါတယ္။ အေမရိကန္ ေရတပ္ဖြဲ႕စည္းပံုကို စံနစ္တက် ေလ့လာရင္ ေတာ္ေတာ္ရႈပ္ပါတယ္။
တ႐ုပ္ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေယာက္က အကယ္၍မ်ား မင္းတို႔ရဲ႕ ဖေလာ္ရီဒါ ကမ္းေျခအလြန္မွာ ငါတို႔ တ႐ုတ္ေလယာဥ္ေတြ ကင္းလွည့္ေနရင္ မင္းတို႔ ဘယ္လုိခံစားရမလဲလို႔ အေမရိကန္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္တေယာက္ကို ေမးဖူးတယ္။ ေဂ်ာ့ဘုရွ္တက္ခါစက ပထမဦးဆံုး ေတြ႔ၾကံဳရတဲ့ ႏိုင္ငံတကာျပႆနာဟာ ဟိုင္နန္ကၽြန္း အျဖစ္အပ်က္လို႔ တြင္က်န္ခဲ့တဲ့ အျဖစ္အပ်က္ပါ။ အေမရိကန္ေရတပ္ရဲ႕ လွ်ပ္စစ္အခ်က္ျပခ်က္ေတြကို ေထာက္လွမ္းတဲ့ EP-3E ARIES II နဲ႔ တ႐ုတ္ေရတပ္မေတာ္ရဲ႕ J-8 II တိုက္ေလယာဥ္တို႔ တိုက္မိၾကရာ အေမရိကန္ေရတပ္ ေလယာဥ္ဟာ ဟိုင္နန္ကၽြန္းမွာ အေရးေပၚဆင္းသက္ခဲ့ရတယ္။ တ႐ုတ္ေလယာဥ္သမားက မခံခ်င္စိတ္ျပင္းထန္ၿပီး အနီးကပ္ၿခိမ္းေျခာက္ရာက တိုက္မိၾကတယ္။ တ႐ုတ္ေလယာဥ္ပ်က္က်ၿပီး ေလယာဥ္မႉး အသက္ဆံုးခဲ့တယ္။
တ႐ုတ္ေတြ ဘယ္ေလာက္ခံျပင္းၾကတယ္ ဆိုတာကိုေတြးၾကည့္ႏိုင္တယ္။
မၾကာေသးခင္ကလဲ ဂ်ပန္ အလြန္မွာ အေမရိကန္ ေထာက္လွမ္းေရးသေဘၤာ (၂) စင္းကို တ႐ုတ္ေရတပ္က လိုက္ေႏွာင့္ယွက္တယ္လို႔ အေမရိကန္ေရတပ္က စြပ္စြဲထားတယ္။
အင္အားရွိလာေတာ့ ၿပိဳင္အေမာက္ ေထာင္ရဲလာတာေပါ့။
ဆိုဗီယက္ေခတ္က စစ္အင္အားကိုသာ အလြန္အကြ်ံ ျမႇင့္ခဲ့ေပမယ့္ စီးပြားေရးမွာ မလိုက္ႏိုင္၊ ကြန္ျမဴနစ္ စီးပြားေရးစနစ္ ေက်းဇူးေၾကာင့္ ခြ်တ္ၿခံဳက်ဆင္း။ အျပင္မွာ ဟန္ေဆာင္ေနရေပမယ့္ အလယ္မွာ ေဟာင္းေလာင္းၾကီး။ တ႐ုတ္ေခတ္ေရာက္ေတာ့ တ႐ုတ္ၾကီးက လူလည္။ အာဏာကိုသာ ကြန္ျမဴနစ္ပါတီက ကိုင္ထားတယ္။ စီးပြားေရးမွာ အရင္းရွင္စံနစ္။ တကမၻာလံုးကို တ႐ုတ္ပစၥည္းေတြ ေစ်းခ်ိဳခ်ိဳနဲ႔ေရာင္းၿပီး စက္႐ုံနဲ႔၊ အလုပ္ေတြ တ႐ုတ္ျပည္ေရာက္ကုန္ေတာ့ ေငြထုတ္ပိုက္ၿပီး တကမၻာလံုးက သယံဇာတေတြလိုက္ဝယ္။ ေငြေခ်း၊ အကူအညီေပး အင္အားျဖန္႔ႏိုင္႐ုံမက (ေငြ)ရွိေတာ့ စစ္တပ္ကို ထူေထာင္ႏုိင္တာေပါ့။ အမွန္ေတာ့ ငါးၾကင္းဆီနဲ႔ ငါးၾကင္းျပန္ေၾကာ္တာပါပဲ။ ဒါ တိန္ေလ်ာက္ပိန္လို ဉာဏ္ရွိတဲ့ ေခါင္းေဆာင္ေတြ ျပန္တက္လာလို႔ပါ။ ဝါဒစြဲၾကီးတဲ့ (၄)ဦးဂိုဏ္းသာ အာဏာရခဲ့ရင္ တ႐ုတ္ေတြ ေျမာက္ကိုရီးယားျပည္သူေတြလို ေျပာင္းဖူးေစ့ လိုက္ေကာက္ စားေနရမွာပါ။ တိုင္းျပည္ထူေထာင္တဲ့အခါမွာ ဉာဏ္ရွိတဲ့၊ ပညာတတ္တ့ဲ တိုင္းျပည္ကို ခ်စ္တဲ့ ေခါင္းေဆာင္ေကာင္းေတြ လိုအပ္ပါတယ္။
က်ေနာ္တို႔နိုင္ငံသားေတြရဲ႕ အားနည္းခ်က္က (စစ္) ဆိုရင္မုန္းလိုက္တာ၊ ေရေတာင္ (စစ္) မေသာက္ဘူးဆိုၿပီး (စစ္) နဲ႔ပတ္သက္ရင္ ဘာမွ မသိခ်င္၊ မေလ့လာခ်င္ၾကဘူး။ အမွန္က ႏိုင္ငံေရး (တိုက္ပြဲ) ဆိုတာလဲ စစ္ပြဲနဲ႔မျခားနားေတြ အမ်ားၾကီးရွိပါတယ္။ ဆြန္ဇူးက မိမိ၏ရန္သူႏွင့္ မိမိကိုယ္ မိမိသိပါေစ၊ စစ္ပြဲတရာရဲ႕ ရလဒ္ကို ေၾကာက္စရာမလိုဘူး If you know the enemy and know yourself you need not fear the results of a hundred battles လုိ႔ေျပာခဲ့တယ္ မဟုတ္ပါလား။
ေရတပ္ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေတြမွာ အေတြးအေခၚတခုရွိပါတယ္။ ဒီကေန႔တိုက္ပြဲမွာ မိမိဘက္က အေရး မသာခဲ့ရင္ ျပန္ဆုတ္၊ ျပန္စု၊ ျပန္ျဖည့္ၿပီး ေနာက္ေန႔စစ္ပြဲအတြက္ျပင္ဆင္ရပါတယ္။ သူေသကိုယ္ေသ မတိုက္ၾကပါ။ စစ္သူၾကီးဟန္နီေဘာကို ေရာမေတြ ရင္ဆိုင္တိုက္ပြဲ အၾကိမ္ၾကိမ္ ႐ႈံးၿပီးေတာ့ ရင္ဆိုင္မတိုက္ေတာ့ဘူး။ ေရွာင္ၿပီး ေထာက္ပံ့ေရးလမ္း ေၾကာင္းေတြကို ဖ်က္ဆီး၊ လက္ပန္းက်ေအာင္ ေျဖးေျဖး အမွည့္ေျခြၿပီးမွ အႏိုင္တိုက္တာ။ တိုက္ပြဲဗ်ဴဟာ strategy ကို စိတ္ဝင္စားမႈမရွိ၊ မသိ။ အစြန္းေရာက္ အေတြးနဲ႔ေတြးရင္ ဒါေတြကဟာ သတၱိ မရွိတာလို႔ စြပ္စြဲၾကမွာေပါ့။ အသိခ်င္း မတူရင္ အေတြးခ်င္း မတူႏို္င္ၾကပါ။
ဆြန္ဇူးရဲ႕စကားကိုပဲ စဥ္းစားေစခ်င္ပါတယ္။
All men can see these tactics whereby I conquer, but what none can see is the strategy out of which victory is evolved.
ဗ်ဴဟာအေရးၾကီးတာကို သိေစခ်င္လို႔ပါ။
စစ္ဆိုတာ ခ်က္ခ်င္း ထတိုက္လို႔မရပါ။ ျဖစ္ႏုိင္ေျခေတြကို ၾကိဳတင္စဥ္းစားၿပီး ျပင္ဆင္ရပါတယ္။ ဗ်ဴဟာ ၾကိဳစဥ္းစားထားရပါတယ္။
From Internet
