ဘာသာမဲ့သူမ်ားအတြက္ အနာဂတ္ဘ၀ ဘယ္လိုျဖစ္သြားမလဲဆိုရင္ သူရဲ႕လုပ္ရပ္
အေျခအေနအေပၚမူတည္ၿပီး ျဖစ္သြားႏိုင္ပါတယ္။ ဆက္ပါအံုးမယ္။ လုပ္ရပ္ဆိုတာက
ကုိယ္အလုပ္၊ ႏႈတ္အေျပာ၊ စိတ္အႀကံတို႔ ျဖစ္ပါတယ္။ ေကာင္းတဲ့ ကုိယ္အလုပ္၊
ႏႈတ္အေျပာ၊ စိတ္အႀကံမ်ားေၾကာင့္ ဘ၀ႀကီးသာယာ ေျဖာင့္တန္းသြားႏုိင္သလို၊
မေကာင္းတဲ့ ကိုယ္အလုပ္၊ ႏႈတ္အေျပာ၊ စိတ္အႀကံတို႔ေၾကာင့္လည္း ဘ၀ႀကီး
ခက္ထန္ၾကမ္းတမ္း သြားႏုိင္ပါတယ္။ ဆိုလိုတာက ဘာသာမဲ့သူျဖစ္ေစ၊
ဘာသာရွိသူျဖစ္ေစ ဘယ္လိုပဲျဖစ္ျဖစ္ လူတစ္ေယာက္ရဲ႕ ဘ၀ကို အဆိုးအေကာင္း
ေျပာင္းလဲေပးနုိင္တာက “ံကံတရား”ပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ ရွင္းသြားေအာင္
ေျပာပါအံုးမယ္။
ဒီအေၾကာင္းနဲ႔စပ္လို႔ ဘုရားရွင္ သက္ေတာ္ထင္ရွားရွိေတာ္မူစဥ္ ဘုရားရွင္ကပုဏၰားတစ္ဦးကို “အသင္ပုဏၰား….သင္ဟာ ဘယ္ခုႏွစ္၊ ဘယ္ရက္ ဘယ္အခ်ိန္မွာ ေသမယ္၊ ေသတဲ့အခါ ေမ်ာက္ျဖစ္လိမ့္မယ္” ဆိုတာကို မိန္႔ေတာ္မူလိုက္ပါတယ္။ ပုဏၰားက ဗုဒၶဘာသာ၀င္တစ္ေယာက္မဟုတ္ေပမဲ့ ဘုရားရွင္ မိန္႔ေတာ္မူတာဆိုရင္ မွန္တာကမ်ားပါတယ္။ မွန္လည္းမွန္တယ္လို႔ သူက ယံုၾကည္ထားတယ္။
ဒါနဲ႔ ပုဏၰားဟာ သူေသၿပီးေမ်ာက္ျဖစ္တဲ့အခါ လြယ္လြယ္ကူကူ စားႏုိင္ေအာင္ဆိုၿပီး သူ႔ရဲ႕ဥယ်ာဥ္ထဲမွာ စားပင္သီးပင္ေတြ စိုက္ပါေတာ့တယ္။ စတင္စိုက္ပ်ဴိးတုန္းကေတာ့ ေမ်ာက္ျဖစ္ရင္ စားဖို႔ဆိုတဲ့ ရည္ရြယ္ခ်က္နဲ႔ စုိက္ခဲ့ေပမဲ့ အသီးမ်ားသီးလာတဲ့အခါ ခရီးသြားဧည့္သည္ေတြက အသီးမ်ားကိုေတာင္းစားၾကတဲ့အတြက္ သူက ၾကည္ၾကည္ျဖဴျဖဴ ေပးခဲ့ တယ္။
သူဟာ ကံတရားကို အယံုအၾကည္မရွိေပမဲ့ သူရဲ႕လုပ္ရပ္က သူတစ္ပါးမ်ားအား ၾကည္ျဖဴစြာ သစ္သီးေပးလွဴတဲ့ ကုသုိလ္ေတြက သူ႔သႏၱာန္မွာျဖစ္မွန္းမသိျဖစ္ေနတယ္။ ဒီလိုနဲ႔ ေသမဲ့ရက္ကို ေရာက္လာတယ္ဆိုရင္ပဲ ပုဏၰားႀကီးဟာ ေသခ်ိန္ကိုပဲ ေစာင့္ၾကည့္ေနတယ္။
အခ်ိန္သာကုန္သြားတယ္ ပုဏၰားႀကီးဟာ မေသလိုက္ဘူး။ သူမေသတဲ့အေၾကာင္းကို ပုဏၰားႀကီးက ဘုရားရွင္ထံသြားၿပီး ေလွ်ာက္ထားပါတယ္။ ဒီအခါ ဘုရားရွင္က “အသင္ပုဏၰား….မေသရတဲ့အေၾကာင္းအရင္းက သင္ေမ်ာက္ျဖစ္ရင္စားဖို႔ဆိုၿပီး စိုက္ထားတဲ့ အပင္မ်ားမွ အသီးမ်ားကို ခရီးသြားဧည့္သည္မ်ားအား ၾကည္ၾကည္ျဖဴျဖဴေပးလွဴတဲ့ ကုသုိလ္ကံတရားေၾကာင့္ သင္ဟာ ေသခ်ိန္ေရာက္ေသာ္လည္း မေသခဲ့ပါ”လို႔ ပုဏၰားအား မိန္႔ေတာ္မူပါတယ္။
ဒါေၾကာင့္ လူတစ္ေယာက္ရဲ႕ ဘ၀ေရွ႕ေရး အဆိုးအေကာင္းကို သူျပဳခဲ့တဲ့ ကံတရားက အဆံုးအျဖတ္ေပးသြားမွာပါ။ စီမံေပးသြားမွာပါ။
ဒီအေၾကာင္းနဲ႔စပ္လို႔ ဘုရားရွင္ သက္ေတာ္ထင္ရွားရွိေတာ္မူစဥ္ ဘုရားရွင္ကပုဏၰားတစ္ဦးကို “အသင္ပုဏၰား….သင္ဟာ ဘယ္ခုႏွစ္၊ ဘယ္ရက္ ဘယ္အခ်ိန္မွာ ေသမယ္၊ ေသတဲ့အခါ ေမ်ာက္ျဖစ္လိမ့္မယ္” ဆိုတာကို မိန္႔ေတာ္မူလိုက္ပါတယ္။ ပုဏၰားက ဗုဒၶဘာသာ၀င္တစ္ေယာက္မဟုတ္ေပမဲ့ ဘုရားရွင္ မိန္႔ေတာ္မူတာဆိုရင္ မွန္တာကမ်ားပါတယ္။ မွန္လည္းမွန္တယ္လို႔ သူက ယံုၾကည္ထားတယ္။
ဒါနဲ႔ ပုဏၰားဟာ သူေသၿပီးေမ်ာက္ျဖစ္တဲ့အခါ လြယ္လြယ္ကူကူ စားႏုိင္ေအာင္ဆိုၿပီး သူ႔ရဲ႕ဥယ်ာဥ္ထဲမွာ စားပင္သီးပင္ေတြ စိုက္ပါေတာ့တယ္။ စတင္စိုက္ပ်ဴိးတုန္းကေတာ့ ေမ်ာက္ျဖစ္ရင္ စားဖို႔ဆိုတဲ့ ရည္ရြယ္ခ်က္နဲ႔ စုိက္ခဲ့ေပမဲ့ အသီးမ်ားသီးလာတဲ့အခါ ခရီးသြားဧည့္သည္ေတြက အသီးမ်ားကိုေတာင္းစားၾကတဲ့အတြက္ သူက ၾကည္ၾကည္ျဖဴျဖဴ ေပးခဲ့ တယ္။
သူဟာ ကံတရားကို အယံုအၾကည္မရွိေပမဲ့ သူရဲ႕လုပ္ရပ္က သူတစ္ပါးမ်ားအား ၾကည္ျဖဴစြာ သစ္သီးေပးလွဴတဲ့ ကုသုိလ္ေတြက သူ႔သႏၱာန္မွာျဖစ္မွန္းမသိျဖစ္ေနတယ္။ ဒီလိုနဲ႔ ေသမဲ့ရက္ကို ေရာက္လာတယ္ဆိုရင္ပဲ ပုဏၰားႀကီးဟာ ေသခ်ိန္ကိုပဲ ေစာင့္ၾကည့္ေနတယ္။
အခ်ိန္သာကုန္သြားတယ္ ပုဏၰားႀကီးဟာ မေသလိုက္ဘူး။ သူမေသတဲ့အေၾကာင္းကို ပုဏၰားႀကီးက ဘုရားရွင္ထံသြားၿပီး ေလွ်ာက္ထားပါတယ္။ ဒီအခါ ဘုရားရွင္က “အသင္ပုဏၰား….မေသရတဲ့အေၾကာင္းအရင္းက သင္ေမ်ာက္ျဖစ္ရင္စားဖို႔ဆိုၿပီး စိုက္ထားတဲ့ အပင္မ်ားမွ အသီးမ်ားကို ခရီးသြားဧည့္သည္မ်ားအား ၾကည္ၾကည္ျဖဴျဖဴေပးလွဴတဲ့ ကုသုိလ္ကံတရားေၾကာင့္ သင္ဟာ ေသခ်ိန္ေရာက္ေသာ္လည္း မေသခဲ့ပါ”လို႔ ပုဏၰားအား မိန္႔ေတာ္မူပါတယ္။
ဒါေၾကာင့္ လူတစ္ေယာက္ရဲ႕ ဘ၀ေရွ႕ေရး အဆိုးအေကာင္းကို သူျပဳခဲ့တဲ့ ကံတရားက အဆံုးအျဖတ္ေပးသြားမွာပါ။ စီမံေပးသြားမွာပါ။
Ref: venkawwida.com
No comments:
Post a Comment