သၾကၤန္

ကမၻာေပၚရွိ ယဥ္ေက်းေသာလူမ်ိဳးတုိင္း နွစ္ေဟာင္းကုန္၍ နွစ္သစ္ကူး သည္ကုိ အေလးအျမတ္ထားၾကသည္။ မိမိတုိ႔ ယဥ္ေက်းမႈရုိးရာဓေလ႔ ထံုးစံ အလုိက္ နွစ္သစ္ကူးပြဲေတာ္မ်ား က်င္းပၾက၍ နွစ္ဆန္းနွစ္သစ္ကုိ ၾကိဳဆုိေလ႔ ရွိၾကသည္။
ျမန္မာတုိ႔က ယင္းနွစ္သစ္ကူးပြဲ ကုိ သၾကၤန္ပြဲ ေတာ္ ဟုေခၚ၏။ သၾကၤန္သည္ ျမန္မာနုိင္ငံတြင္ ဗုဒၶဘာသာ ယဥ္ေက်းမႈနွင္႔အတူ ေပၚလာေသာ နွစ္သစ္ကူး ပြဲေတာ္ျဖစ္သည္ ဟု ဆုိၾကပါသည္။
သႀကၤန္သည္ ျမန္မာ့ရိုးရာ ယဥ္ေက်းမႈ တစ္ခုျဖစ္သည္။ အမွန္ဆိုရလွ်င္ သႀကၤန္သည္ ျမန္မာ့ယဥ္ေက်းမႈ စစ္စစ္မဟုတ္။ ဟိႏၵဴယဥ္ေက်းမႈကို ေမြးစားထားျခင္းျဖစ္သည္။ သႀကၤန္သည္ မဂၤလာ ၁၂ ပါးထဲမွ တစ္ပါး ျဖစ္ပါ၏။ ဤ မဂၤလာ ၁၂ ပါးသည္ပင္ ဟိႏၵဴယဥ္ေက်းမႈ ျဖစ္ပါ၏။
ႏွစ္ကူးသႀကၤန္၊ လကူး သႀကၤန္၊ ရက္ကူး သႀကၤန္ စသျဖင့္ ျဖစ္ပါသည္။ သို႔ေသာ္ တစ္လႏွင့္ တစ္လ၊ တစ္ရက္ႏွင့္ တစ္ရက္ ကူးေျပာင္းျခင္းမ်ား အစား တစ္ႏွင့္တစ္ႏွစ္ ကူးေျပာင္းျခင္းကိုသာ သႀကၤန္ ဟု လူသိမ်ားပါသည္။

သႀကၤန္ ဟူေသာ ေ၀ါဟာရသည္ သကၤႏၲေခၚ ပါဠိ၊ သႀကၤ ႏၲေခၚ သကၠတ ဘာသာမွ သက္ဆင္းလာေသာ ေ၀ါဟာရ ျဖစ္သည္။ သကၤႏၲ၊ သႀကၤ ႏၲဟူ သည္ ကူးေျပာင္းျခင္း ဟု အနက္အဓိပၸါယ္ ရေလသည္။
တေပါင္းလတြင္ ျမန္မာႏွစ္ တစ္ႏွစ္ ကုန္ဆံုးကာ ႏွစ္ေဟာင္းကုန္၍ တန္ခူးလတြင္ ႏွစ္သစ္ႀကံဳရ ေသာကာလ၊ ႏွစ္သစ္ကူးေျပာင္းေသာ ကာလ ဟု ဆိုလိုရင္း ျဖစ္သည္။
ေႏြရာသီ၏ အပူဒဏ္ကို သႀကၤန္ေရျဖင့္ ေအးျမေစသည္။ ႏွစ္ေဟာင္းမွ အညစ္ ေၾကးမ်ားကို သႀကၤန္ေရျဖင့္ ေဆးေၾကာသစ္လြင္ ေတာက္ပသန္႔စင္ လာေစသည္။

ျမန္မာျပကၡဒိန္အဖို႔ ႏွစ္ဆန္း ၁ ရက္ေန႔သည္ ႏွစ္ဆန္းတစ္ရက္ ေန႔သာ ျဖစ္ၿပီး တန္ခူးလဆန္း ၁ ရက္ေန႔ မဟုတ္ပါ။
ျမန္မာ႔ယဥ္ေက်းမႈအယူအဆ အရ နွစ္သစ္ကူး သၾကၤန္က်ခ်ိန္၌ သိၾကားမင္းသည္ တာ၀တိ ံသာနတ္ျပည္မွ လူ႔ျပည္သုိ႔ ေခတၱဆင္းသက္ လာသည္ ဟု ယံုၾကည္ၾကသည္။ သိၾကားမင္း လူ႔ျပည္ဆင္းခ်ိန္ကုိ သၾကၤန္စ၍ က်သည္ဟု ယံုၾကည္လက္ခံသည္။
သိၾကားမင္းမဆင္းမီ တစ္ရက္အလုိ တြင္ သိၾကားမင္းကုိ ၾကိဳဆုိေသာအားျဖင္႔ အတာအုိးမ်ားတြင္ ပန္းမ်ားထုိးျပီး ၾကိဳဆုိေလ႔ရွိသည္။ ယင္းကုိ သၾကၤန္အၾကိဳေန႔ဟု သတ္မွတ္ထားၾကသည္။
သိၾကားမင္းဆင္းလာေသာ သၾကၤန္က်ခ်ိန္တြင္ ဆဲဆုိျခင္း မျပဳၾကရန္၊ မေကာင္းမႈ မျပဳလုပ္ၾကရန္၊ ကုသုိလ္ေကာင္းမႈျပဳၾကရန္၊ သက္ၾကီး၀ါၾကီး မ်ားကုိ ပူေဇာ္ကန္ေတာ႔ရန္ ဆံုးမထားသည္။
သိၾကားမင္း နတ္ျပည္သုိ႔ျပန္တက္ခ်ိန္ကုိ သၾကၤန္အတက္ ဟု သတ္မွတ္ၾကသည္။ နွစ္သစ္ကူး သိၾကားမင္း လူ႔ျပည္သုိ႔ဆင္းလာသည္႔အခါ တြင္ ကၽြဲ၊ႏြား စေသာ သတၱ၀ါ တစ္ေကာင္ေကာင္ကုိ စီး၍ ျဖစ္ေစ၊ လွံ၊ မီးရွဴးတုိင္ စသည့္ ၀တၳဳပစၥည္းတစ္ခုခုကုိ ကုိင္ေဆာင္၍ျဖစ္ေစ ဆင္းလာေလ႔ရွိသည္ဟု ယံုၾကည္ၾကသည္။

(၁) ဟိႏၵဴ ကေနလာေသာ ရာဇ၀င္
သိၾကားနဲ႔ ျဗဟၼာၾကီး ( Arsi ) အျငင္းပြားျပႆနာတက္ရာကေန သိၾကားကႏိုင္လို႔ ျဗဟၼာၾကီးရဲ့ ဦးေခါင္းကိုရတယ္။ ျဗဟၼာၾကီးက တန္ခိုးၾကီးလြန္းတာမို႔ ဒီေခါင္းၾကီးကို ပင္လယ္ထဲကို ပစ္ခ်ရင္ ေရခန္းကုန္မယ္။ ေျမၾကီးဆီမွာ ထားရင္ မီးေလာင္ပ်က္ဆီးၾကမယ္။ ေလထဲကို ပစ္ရင္ေတာင္ သတၱ၀ါအားလံုး မီးေလာင္ၾကရမွာမို႔ သိၾကားမင္းက ဘယ္မွာမွ မထားရဲပဲနဲ႔ သူ႔လက္ထဲမွာပဲ ကိုင္ထားရတယ္။
ေနာက္ေတာ႔ တန္ခိုးၾကီးတဲ႔ နတ္မင္းၾကီးေတြကို တာ၀န္လႊဲျပီး တစ္ႏွစ္ကို နတ္တစ္ေယာက္က ဒီေခါင္းၾကီးကို ထိန္းသိမ္းထားရမယ္လို႔ ဆိုတယ္။ ဒီေခါင္းၾကီးကို တစ္ဦးလက္မွ တစ္ဦး လႊဲမယ္႔ အခ်ိန္အတိအက်ကို ပုဏၰားေတြက တြက္ၾကတယ္။ အဲဒါကို သကၤႏၱ အခါလို႔ ဆိုၾကတယ္။ ႏွစ္တစ္ႏွစ္ျပည္႔တယ္ လို႔လဲ သတ္မွတ္တယ္။
ဒီကာလမွာ သိၾကားက လူ႔ျပည္မွာ ေကာင္းမႈ ထြန္းကားဖို႔နဲ႔ ဗုဒၶသာသနာျပန္႔ပြားေရးအတြက္ လူ႔ျပည္ကို ဆင္းျပီး ေဆာင္ရြက္ဖို႔ ၾကိဳးစားတယ္ ။ မွတ္တမ္းမ်ားမွတ္သားတယ္လို႔ ဆိုပါတယ္။ ေကာင္းသူကို ေရႊေပလႊာမွာေရးျပီး ၊ မေကာင္းသူကို ေခြးသားေရမွာ ေရးတယ္လို႔ ဆိုပါတယ္။
ဒီအတိုင္းဆိုရင္ ဇာတ္လမ္းမွာ သိၾကားဆင္းတယ္။ ဒါေပမယ္႔ ေရေလာင္းတာ မပါေသးဘူး။ ေနာက္ေတာ႔ ႏွစ္သစ္ကို ေအးခ်မ္းစြာ ၾကိဳဆိုတဲ႔သေဘာနဲ႔ ေရပက္ကစားၾကတယ္ ဆိုတာကို ဆက္လိုက္ၾကေတာ႔ သၾကၤန္ဆိုတဲ႔ စကား ၊သိၾကား နဲ႔ ေရပက္ တာေတြ ကြက္တိျဖစ္ကုန္တယ္။
ဒီမွာမွ သိၾကားက သၾကၤန္အက်မွာ လူ႔ျပည္ကိုလာတယ္ ၊ သၾကၤန္အတက္မွာ ျပန္တယ္ ။ သၾကၤန္အၾကတ္မွာေတာ႔ သူဘယ္မွာ တည္းခိုတယ္။နားတယ္ ၊ကစားတယ္ မပါပါဘူး။ ဘာကိုင္လာတယ္၊ညာကုိင္လာတယ္ ..ဆိုတာေတြကလဲ ရွိေသးတယ္။ ဒါက ဇာတ္လမ္းတစ္ခုေပါ႔ ။

(၂) ေနနဲ႔ ကမၻာလည္ပတ္ရာကေနလာေသာ ရာဇ၀င္
ဒီ္တစ္ခုကေတာ႔ ဗုဒၶ၀င္က်မ္းေတြနဲ႔ ေဗဒင္ပညာေတြနဲ႔ ဆက္စပ္တယ္။ ကမၻာၾကီးက ေနကို လွည္႔ေနတာဟာ မိႆရာသီက စတင္ျပီးၾကည္႔ရင္ ျပိႆ ၊ေမထုန္……..မိန္ ရာသီကိုေရာက္တဲ႔ အခါ သူရိယသိဒၶ ႏၱက်မ္းအရ (၃၆၅)ရက္ ၊ (၆) နာရီ ၊ (၁၂)မိနစ္ ၊ (၃၇)စကၠန္႔ ျပည္႔ျပီး တနဂၤေႏြ ရ၀ိဖုဋျဂိဳလ္စင္ က မိႆရာသီအစ သုညအသၤာ ကို ၀င္တယ္လို႔ သတ္မွတ္တယ္။
အဲဒီ၀င္စအခ်ိန္မွ ကူးေျပာင္းျခင္းစတယ္။ ဆိုလိုတာက သၾကၤန္က်တယ္။ ဒါေပမယ္႔ တကယ္တမ္း ႏွစ္သစ္ကို မကူးေသးဘူး။ ေနာက္ ထပ္ (၂)ရက္၊(၄)နာရီ၊(၄) မိနစ္ ၊ (၄၀)စကၠန္႔ၾကာမွ ႏွစ္သစ္ကူးပါတယ္။ ဒီေတာ႔ ေနသြားလမ္းကို (၁၂) ရာသီခြင္နဲ႔ ညွိျပီး လသြားလမ္းနဲ႔ ျပကၡဒိန္ ေရးထားတဲ႔ ျမန္မာေတြ အတြက္ တန္ခူးလမွာ က်ေရာက္လာတယ္။
သဘာ၀က်တာတစ္ခုက တန္ခူး ဆိုတာကိုက တာကူးဆိုတာကေန ျဖစ္လာတယ္္။ တနဂၤေႏြ ရ၀ိဖုဋျဂိဳလ္စင္ က မိႆရာသီသို႔ ကူးတာကို ရည္ရြယ္ျပီး ေရွးျမန္မာပညာရွိေတြ အမည္ေပးခဲ႔တယ္လို႔ ဆိုပါတယ္။ တန္ခူး လို႔ ေနာက္ေခၚလာၾကေတာ႔ အနက္ကေတာ႔ ေျပာင္းသြားတယ္။ တန္ (၀ါ)တန္းက ထန္း လို႔ အဓိပၸါယ္ရတယ္။ ခူးက ဆြတ္ခူးတယ္။ ဒီေတာ႔ ထန္းသီးခူးတဲ့လ လို႔ ျဖစ္ေနတယ္ ။ တာကူးကေန ေျပာင္းလာတယ္ဆိုတာပဲ မွတ္ထားတာေကာင္းမယ္။ ဗုဒၶဘာသာက်မ္းမ်ားမွာ ဒီကာလ အခါမွာ ဘုရားရွင္ရဲ႔ အေမဘက္က အမ်ိဳးေတြ ျဖစ္လာမယ္႔ ေဒ၀ဒဟျပည္က မင္းသားမင္းသမီးေတြ ေရကစားၾကတယ္။ ေဒ၀ ဆိုတာ နတ္လို႔ ပဲ ဘာသာျပန္လို႔ မရဘူး ။ မင္းသား၊မင္းသမီးလို႔လဲ အဓိပၸါယ္ရွိေသးတယ္လို႔ သီတဂူဆရာေတာ္ေဟာပါတယ္။ အခုရက္ပိုင္းသတင္းစာေတြမွာ ေဒ၀ဒဟ = နတ္ေရကန္ လို႔ ေရးၾကတာေတြ႔လိမ္႔မယ္။ ဒီေတာ႔ ေဒ၀ဒဟ =မင္းသား၊မင္းသမီးမ်ားေရကစားေသာ ေရကန္ လို႔ ျပန္ရင္ပိုေကာင္းပါမယ္။ သမိုင္းနဲ႔လဲ ကိုက္ညီပါတယ္။
ဒုတိယ ဇာတ္လမ္းမွာ ပူျပင္းေသာ မိန္မွ မိႆအေျပာင္း ၊ေရွးဘုရားရွင္မတိုင္မီကတည္းက ဒီရာသီမွာ ေရကစားၾကတယ္။ ဒီေတာ႔ ဗုဒၶဘာသာျမန္မာေတြလဲ ဒီရာသီမွာ ေရကစားၾကတယ္ လို႔ ေျပာရင္ရပါမယ္။
ဒီဇာတ္လမ္းမွာေတာ႔ ဆရာသိၾကား မပါေတာ႔ပါဘူး။ ဗုဒၶ၀င္နဲ႔ ေဗဒင္ကို အစဥ္အလာနဲ႔ ညွိျပီးကစားၾကတယ္လို႔ ဆိုပါတယ္။
ျမန္မာနဲ႔ ယဥ္ေက်းမႈျခင္းတူေနတဲ႔ ထိုင္း ၊လာအို ၊ ကေမၻာဒီယားေတြမွာေတာ႔ ဘယ္လို အစဥ္အလာရွိမယ္ မသိဘူး။ အင္တာနက္မွာ ဖတ္ၾကည့္မယ္ဆို ရွိႏိုင္ပါတယ္ ။ ထိုင္းမွာ ( Songkran ) ကေမၻာဒီယားမွာ (Chaul Chnam Thmey ), လာအို မွာ ( Pimai ) လို႔ ေခၚၾကတယ္။ ႏွစ္ေဟာင္းက အကုသိုလ္ကို ေရနဲ႔ ေဆးတာ၊ေအးခ်မ္းေစတာ ၊ ႏွစ္သစ္ကို ၾကဳိဆိုတာ ဆိုတာေတြကေတာ႔ အတူတူပါပဲ ။

သၾကၤန္စာ
ေရွးေခတ္ျမန္မာဘုရင္မ်ား လက္ထက္ကတည္းက ပင္ သၾကၤန္အခါေတာ္ကုိ နန္းေတာ္ရွိ ပုဏၰားျဖဴ၊ ပုဏၰားညိဳတုိ႔က ေဗဒင္က်မ္းမ်ားနွင္႔ အညီ တြက္ခ်က္ေပးရသည္။
ဘုရင္႔နန္းေတာ္တြင္ ေဗဒင္ ဆန္းက်မ္း၊ နကၡတ္က်မ္း စသည္တုိ႔ကုိ တစ္ဖက္ကမ္းခတ္ တတ္ေျမာက္ေသာ ပညာရွိတုိ႔က မည္သည္႔နွစ္တြင္ ၀ါထပ္မည္၊ ၀ါၾကီးထပ္မည္၊ ၀ါငယ္ထပ္မည္၊ ရက္ငင္သည္၊ မည္သည္႔ ျဂိဳဟ္ အေကာက္သြားမည္၊ အေျဖာင္႔သြားမည္၊ ေနၾကတ္မည္၊ လၾကတ္မည္၊ ငလ်င္လႈပ္မည္၊ ေတာ္လည္းမည္၊ စစ္ျဖစ္မည္ စသည္တုိ႔ကုိ နွစ္စဥ္တြက္ခ်က္၍ ေဗဒင္ေဟာစတမ္း ေရးျပီး ဆက္သြင္းရသည္။
တုိင္းျပည္အတြက္ တစ္နွစ္တာ ေဟာစာတမ္းကုိ ဘုရင္က သာသနာပုိင္ဆရာေတာ္အား ျပသျပီး ပညာရွိမ်ား တြက္ခ်က္ယူဆပံု နွင္႔ ကိုက္ညီ- မညီ ညွိႏိႈင္းစီစစ္၍ တုိင္းျပည္သို႔ ျဖန္႔ခ်ီသည္။ ဤေဟာစာတမ္းကုိ သၾကၤန္စာ ဟူ၍ ေခၚေ၀ၚေလသည္။
ယေန႔ေခတ္တြင္မူ နုိင္ငံေတာ္အစုိးရက နုိင္ငံေတာ္ျပကၡဒိန္အဖြဲ႔ကုိ ဖြဲ႔စည္းေပးထားျပီး ယင္းအဖြဲ႔က နုိင္ငံေတာ္အတြင္း သၾကၤန္က်ရက္၊ ၾကတ္ရက္၊တက္ရက္၊ ၀ါထပ္ရက္တုိ႔ကုိ ညွိႏႈိင္းတြက္ခ်က္၍ နုိင္ငံေတာ္ အစုိးရသုိ႔ တင္ျပရသည္။
နုိင္ငံေတာ္အစုိးရက ယင္းတင္ျပခ်က္ကုိ ထုတ္ျပန္ေၾကညာေပးသည္။

ေရပက္ဖ်န္းကစားျခင္း ဓေလ့

ျမန္မာတုိ႔ နွစ္သစ္ကူးတြင္ ေရပက္ဖ်န္း ကစားၾကသည္။ ယင္းယဥ္ေက်းမႈ ဓေလ႔သည္ တေကာင္းေခတ္ကပင္ ေပၚခဲ႔သည္ဟု ဆုိရပါမည္။ ပုဂံေခတ္၌ ျမန္မာမင္းတုိ႔သည္ သက်သာကီ၀င္မင္းတုိ႔၏ ဓေလ႔ထံုးစံ အတုိင္း ေရပက္ဖ်န္းကစားေလ႔ရွိၾကသည္ကုိ ေတြ႔ရသည္။
မွန္နန္းရာဇ၀င္ ၌ နရသီဟပေတ႔ (ေခၚ) ပုဂံမင္းသည္ ေႏြလအခါ ဧရာ၀တီျမစ္ဆိပ္တြင္ မင္းတဲ လံုျခံဳစြာ ေဆာက္၍ နနး္ေတာ္မွ ျမစ္ဆိပ္အေရာက္ လူသူမျမင္ ေသာ တဲနန္းဥမင္ျဖင္႔ ၾကြေတာ္မူ၍ မိဖုရားေမာင္းမမိႆံ တုိ႔နွင္႔အတူ ေရဖ်န္းသဘင္ ဆင္ယင္က်င္းပသည္ ဟုေရးသားထားသည္ကုိ ေတြ႔ရပါသည္။
ေရပက္ဖ်န္းျခင္း ဓေလ႔ကို မည္သုိ႔ အဓိပၸါယ္ဖြင္႔၍ ယူၾကေစကာမူ ယေန႔ျမန္မာတုိ႔ကမူ နွစ္သစ္ကူးမဂၤလာအခ်ိန္ေတာ္တြင္ တစ္ဦးနွင္႔ တစ္ဦး ေရပက္ကစား ၾကျခင္းသည္ -
ေအးျမၾကည္လင္ျခင္း၊ အညစ္အေၾကးကုိေဆးေၾကာျခင္း၊ ေရကုိသား၍ အာၾကားမထင္ဘဲ ဆက္စပ္ေနသကဲ႔သုိ႔ တစ္ဦးနွင္႔တစ္ဦး ေမတၱာသက္၀င္၍ ခ်စ္ခင္ျခင္း၊ စည္းလံုးညီညြတ္ျခင္း ဟူေသာ ေနရနိမိတ္ သံုးပါးကုိယူ၍ ေရပက္ျဖန္းကစားေလ႔ရွိၾကသည္။

သၾကၤန္ပြဲေတာ္ က်င္းပပံု
ျမန္မာလူမ်ိဳးတုိ႔သည္ ေရွးအခါမွစ၍ သၾကၤန္ပြဲေတာ္ကုိ ျပကၡဒိန္အဖြဲ႔ က သတ္မွတ္ေပးရက္အရ အက်ရက္၊ အၾကတ္ရက္၊ အတက္ရက္၊ (၃) ရက္ က်င္းပျမဲျဖစ္သည္။
သၾကၤန္ပြဲေတာ္သည္ သာကီ၀င္မင္းတုိ႔၏ ေရပက္ျဖန္း ကစားမႈဓလ႔မွ ေလာကီေဗဒင္က်မ္းလာအရ ပြဲေတာ္ျဖစ္လာေသာ္လည္း ဗုဒၶဘာသာ၀င္ တုိ႔ကမူ နွစ္သစ္ကူးသၾကၤန္ပြဲေတာ္ကုိ လူမ်ိဳးတုိင္း မဂၤလာရွိေစခ်င္သည္။ မဂၤလာယူၾကသည္။ မဂၤလာအခါဟူ၍ သတ္မွတ္ၾကသည္။
နွစ္သစ္ တြင္ မဂၤလာအျဖာျဖာတုိ႔ သစ္ဆန္း၍ တင္႔လန္းေ၀ျဖာေစရန္ ဗုဒၶတရားေတာ္အရ တကယ္႔မဂၤလာအစစ္ျဖစ္ေစသည္႔ ကုသုိလ္ေရးကုိရေအာင္ယဥ္တြဲ၍ သၾကၤန္ပြဲကုိ ဆင္ႏြဲၾကသည္၊ ဖန္တီးတည္ေဆာက္ၾကသည္။
ယင္းအစီအစဥ္အရ သၾကၤန္အခါေတာ္တြင္ အလွဴဒါနပြဲမ်ား ျခိမ္႔ျခိမ္႔သဲသဲ ဆင္ႏြဲၾကျခင္း၊ စတုဒိသာ ေကၽြးေမြးျခင္း၊ ရဟန္းသံဃာေတာ္မ်ား ဆြမ္းကပ္ျခင္း၊ ဗုဒၶရုပ္ပြါးေတာ္မ်ားအား ေရသပၸာယ္ျခင္း၊ ဥပုသ္သီတင္း ေဆာက္တည္ျခင္း၊ တရားနာျခင္း၊ ဘုရားပုထုိး ပူေဇာ္ျခင္း၊ ကမၼ႒ာန္းဘာ၀နာ စီးျဖန္းျခင္း၊ ေက်ာင္းကန္ ဇရပ္တုိ႔ကုိ သန္႔ရွင္းျခင္း၊ သက္ၾကီး၀ါၾကီး ပုဂၢိဳလ္တုိ႔ကုိ တေရာ္ကင္ပြန္းတုိ႔ျဖင္႔ ေခါင္းေလွ်ာ္ေပးျခင္း၊ အေမႊးနံ႔သာ ေရေကာင္းတုိ႔ျဖင္႔ ေရခ်ိဳးသန္႔စင္ေပးျခင္း၊ ဘုိးဘြားမိဘ တုိ႔ကုိ ပူေဇာ္ကန္ေတာ႔ျခင္း၊ ပရိတ္တရားေတာ္ ပြားမ်ား ျခင္း၊ ေရခန္းလုနီးျဖစ္ေသာ အင္း အုိင္ ေခ်ာင္း ေျမာင္းမ်ားမွ ငါးမ်ားကုိ ဖမ္း၍ျဖစ္ေစ၊ အသတ္ခံရမည္႔ဆဲဆဲ ငါးမ်ားကုိ ၀ယ္ယူ၍ျဖစ္ေစ ေရမ်ားရာ ေရကန္ ေခ်ာင္း စသည္တုိ႔၌ လႊတ္ေပးျခင္း၊ ကၽြဲ ႏြား စသည္႔ တိရစၧာန္မ်ားကုိ ေဘးမဲ႔လႊတ္ျခင္း စေသာ ကုသုိလ္ေကာင္းမႈ မ်ားစြာျပဳ၍ နွစ္သစ္ကူးေရကစား မႈကုိ ျပဳလုပ္ၾကသည္။
ေရွးဘုရင္ အဆက္ဆက္မွ ယဥ္ေက်း သိမ္ေမြ႔စြာ က်င္းပလာခဲ႔ေသာ သၾကၤန္ပြဲေတာ္သည္ ေခတ္အားေလ်ာ္စြာ တစ္နွစ္ထက္ တစ္နွစ္ အသြင္ေျပာင္းလဲ လာခဲ႔ပါသည္။ သုိ႔ေသာ္လည္း လူ႔ေလာကကုိ အက်ိဳးျပဳ ထိန္းသိမ္း ေစာင္႔ေရွာက္ေသာ ယဥ္ေက်းမႈကုိ နွစ္ပရိေစၧဒ မည္မွ် ၾကာေညာင္း၍ မည္မွ်ပင္ ေရွးက်ေစကာမူ လစ္လ်ဴရႈမထားဘဲ အရွည္ တည္တံ႔ေစရန္ အစဥ္္ ၾကိဳးစားအားထုတ္ၾကရမည္။
ျမန္မာ႔ ရုိးရာယဥ္ေက်းမႈပြဲေတာ္မ်ားသည္ ျမန္မာတုိ႔အဖုိ႔ လူမႈေရး၊ နုိင္ငံေရး၊ဘာသာေရးတုိ႔ ၌ မ်ားစြာ ေက်းဇူးျပဳသည္ကုိ ျမန္မာလူမ်ိဳးတုိင္း နားလည္ၾကသည္။
ဒါ့ေၾကာင့္ ျမန္မာ႔ယဥ္ေက်းမႈဓေလ႔ကုိ ျမန္မာတုိင္း ေလးစားလုိက္နာ ထိန္းသိမ္းၾကရန္ျဖစ္ပါေၾကာင္း ေရးသား ေဖာ္ျပလုိက္ရပါသည္။