မိမိ အာဟာရျဖစ္ေစမည့္ အစာကို ေငြျဖင့္ မဝယ္ယူၾကဘဲ မိမိ ခႏၶာကိုယ္ကို လူရာမဝင္ေအာင္ ေသေစေသာ ေၾကာက္စရာ ကင္ဆာေရာဂါဆိုးကို ေန႔စဥ္ေငြေပး၍ စားသံုး မွီဝဲေနၾကသည္။ လူျမင္ကြင္းဝယ္ ခႏၶာကိုယ္ကို အာဟာ ရျဖစ္ေစေသာ အစာအာဟာရအျဖစ္ အေယာင္ေဆာင္၍ ေန႔စဥ္ လႊမ္းမိုးေန သည္။ ေန႔စဥ္ေငြရာ ေထာင္ခ်ီ၍ ကုန္ေနသည္။
ထုိသို႔ ေငြေၾကး အကုန္အက်ခံ၍ ေန႔စဥ္မွီဝဲေသာ အာဟာရ အစာတစ္ခုက တစ္ေန႔မိမိ၏ ေသျခင္းကို ဖိတ္ေခၚလာသူျဖစ္ေၾကာင္း စားသံုးမွီဝဲသူပင္မသိ။ ဘာသိဘာသာေနၿပီး စားသံုး မွီဝဲေနၾကသည္။ ေရာင္းခ်ေသာ ေစ်းဆုိင္ ကေလးမ်ားကလည္း လမ္းေဘးဝဲ၊ ယာတြင္ အလြယ္တကူ ရႏုိင္သည္။ ဝယ္ႏိုင္သည္။ ရထားေပၚ၊ ကားေပၚ၊ သေဘၤာေပၚတို႔တြင္ သူတို႔နယ္ေျမႀကီးစိုးေနၾကသည္။ အလြယ္တကူ စားသံုးႏုိင္ေအာင္ ပလတ္စတစ္ထုပ္ ကေလးမ်ားျဖင့္ ထုပ္ထားသည္။ အလြယ္တကူ စားသံုးမွီဝဲလိုက္ၾကသည္။
ထုိအရာကားအျခားမဟုတ္ ''ကြမ္းယာ''။
ကြမ္းယာကို ႏုိင္ငံတစ္ဝန္း ေနရာတုိင္း၊ အခ်ိန္တုိင္းေတြ႕ၾကရသည္။ မွီဝဲစားသံုးၾကရသည္။ ၿမိဳ႕ေန၊ ေတာေနလူဦးေရ၏ ထက္ဝက္ခန္႔က ကြမ္းယာစားသံုးမႈ အျဖစ္ ေနရာယူေနၾကသည္။ လူမႈေရးေလာကဝတ္ တြင္ ကြမ္းစား၊ ေဆးေသာက္ ကို႐ိုးရာ ဧည့္ဝတ္ လုပ္ငန္းအျဖစ္ ေရွးျမန္မာမင္းမ်ား လက္ထက္ ကပင္ ခံယူဝတ္ျပဳ ေနၾကသည္ ကေတာ့ မွန္ပါသည္။
သို႔ေသာ္...အစဥ္အလာမလုပ္သင့္ပါ။ ''စဥ္'' ထား၍ ''လာ''ၾကျခင္း သာျဖစ္သည္။ အစဥ္အလာ မလုပ္ဘဲ၊ဝတၱရားဟူ၍ မသတ္မွတ္ဘဲ ေရွာင္ၾကဥ္ၾကမည္ ဆုိလွ်င္ တစ္ေန႔တြင္ ဒီဓေလ့စ႐ိုက္ဆုိး ကလည္း ကြယ္ေပ်ာက္ သြားၾကရမည္သာျဖစ္သည္။ ေရွးလူႀကီးမင္းမ်ား၊ တုိ႔မိတုိ႔ဖမ်ား၊ တုိ႔ဘိုးတုိ႔ဘြားမ်ားက လက္ခံက်င့္သံုးခဲ့ၾက ေသာ္လည္း ပယ္သင့္လွ်င္ ပယ္ၾကရမည္။ ေရွာင္သင့္လွ်င္ ေရွာင္ၾကရေပမည္။
''ကြမ္းစား၊ ေဆးေသာက္''ဟူ၍ ေပါ့ေပါ့ေလးေျပာၿပီး ေပါ့ေပါ့ေလး လုပ္ခဲ့ၾကေသာ ေၾကာင့္''ဓေလ့''အသြင္ ဟန္ေဆာင္၍ လူက ခႏၶာကိုယ္ကို ႏွိပ္စက္ေနေၾကာင္း၊ ေသ မင္းကို လက္တြဲေခၚခဲ့ေၾကာင္း မသိၾကေတာ့ပါ။ က်န္းမာေရးအသိ၊ က်န္းမာေရး ဗဟုသုတကိုလည္း သိေအာင္မလုပ္၊ ရွာမွီးျခင္းလည္းမရွိ၊ ကြမ္းစားျခင္း၊ ေဆးလိပ္ ေသာက္ျခင္းကို ႏုိင္ငံႀကီး သားမ်ားက ဖယ္ရွားကုန္ၿပီ။ ယဥ္ေက်းေသာႏုိင္ငံသား တုိင္းက လူ႔ဝန္းက်င္တြင္ သန္႔ရွင္းမႈကိုလည္း အက်ည္း တန္ေစႏုိင္ေၾကာင္း လက္ခံ ယံုၾကည္ၾကပါသည္။ ကြမ္းကိုဝါးျခင္း၊ ၿမံဳျခင္းမဟုတ္ေတာ့။ ထမင္းစား၊ ဟင္းစား သလို ကြမ္းစားေနၾက သည္။ ပါးစပ္ကို အအားမထား၊ အနားမေန။ ကြမ္းထုပ္ တစ္ထုပ္ၿပီး တစ္ထုပ္ တစ္ေနကုန္စားမည့္ ကြမ္းထုပ္ကို နံနက္အိပ္ရာမွ ထသည္ႏွင့္ ဝယ္ထားလိုက္ၾကသည္။
ကြမ္းကို တစ္ေန႔ ကုန္က်စရိတ္ ၅ဝဝ-၁ဝဝဝ က်ပ္စားေသာ လူတန္းစား၊ တစ္ ေန႔ ၂ဝဝဝ-၃ဝဝဝ က်ပ္ ကုန္ေသာ လူတန္းစား။ ေနရာအႏွံ႔ေပါေနေသာ ၿမိဳ႕ျပ၏ ျပယုဂ္ ကြမ္းယာဆုိင္မ်ားက ၂၄ နာရီ ျမင္ႏုိင္သည္။ ကြမ္းကို စည္းကမ္းရွိရွိ စားလွ်င္၊ ဝါးလွ်င္၊ လူမႈေရး နယ္ပယ္၌ ျပႆနာမရွိ။ ေတြ႕သည့္ ေနရာတြင္ ေထြးခ် လိုက္ၾက သည္။ ''ကြမ္းတံေတြးမေထြးရ'' ဆုိင္းဘုတ္ စာတန္းေပၚ၌ပင္ ကြမ္းတံေတြးမ်ား ရဲရဲနီသြားၾကၿပီ။ ကြမ္းတံေတြးမ်ားက ၿမိဳ႕၏အဂၤါရပ္ကို အက်ည္းတန္အ႐ုပ္ဆုိးေစ သည္။ ပတ္ဝန္းက်င္အလွကို ဖ်က္ဆီးလိုက္ၾကသည္။
ကြမ္းယာ ေရာင္းေသာ ဆုိင္မ်ားတြင္ ကြမ္္းႏွင့္ ဆက္စပ္ပစၥည္းမ်ား၊ အိႏၵိယေဆး မ်ဳိးစံုမ်ား ပူးတြဲ ေရာင္းခ် သည္ကို ေတြ႕ၾကရသည္။ ကြမ္းႏွင့္ အလားတူ Shikhar ေဆးမ်ားက ေနရာ ယူလာၾကသည္။ တစ္ထုပ္လွ်င္ ေငြက်ပ္ ၅ဝ ေပးလိုက္ပါက အိႏၵိယေဆး တစ္ထုပ္ ရႏုိင္သည္။ ထိုေဆးငံုၾကသူမ်ားကို ခံတြင္း၌ ေရာဂါတစ္မ်ဳိးကို ဖန္တီးလိုက္သည္။ အမႈမဲ့၊ အမွတ္မဲ့ ဝယ္ယူသံုးစြဲရာမွ လေတြ၊ ႏွစ္ေတြ ၾကာလာ ေသာအခါ ကုစား၍ မရႏိုင္ေသာ ေသမင္း၏ တမန္ေတာ္ ေရွ႕ေျပးတပ္သား ''ကင္ဆာ'' ေရာဂါက ဖိစီးဝင္ေရာက္ လာသည္။ ႀကိဳတင္မသိေသာ္လည္း ခႏၶာကိုယ္တြင္း၌ လိႈင္ဖဲြ႕၍ ႀကီးစိုးေနရာမွ ေရာဂါ ရွိမွန္းသိေသာအခါ၌ အခ်ိန္က လြန္သြားၿပီ။ ''ကင္ဆာ''ဟူ၍ အမည္တပ္လိုက္ၿပီ။
ကုစားမရႏုိင္ေသာ ေရာဂါဆုိးႀကီးအျဖစ္ ေငြကုန္ေသာ္လည္း အသက္မမီ လိုက္ ေသာအေျခအေနသို႔ ေရာက္လာသည္။ ကြမ္းစားပါက ေထြးပစ္ရေသာ ''ကြမ္းတံေတြး''၏ စြန္႔ပစ္ပစၥည္း ဒုကၡက ပိုလာ သည္။ ကြမ္းတံေတြးကို အရမ္းေထြးပစ္၍မရ။ ကြမ္းစားျခင္း၊ ကြမ္းေထြးျခင္းႏွင့္ စပ္လ်ဥ္း၍ ဂ်ာနယ္၊ သတင္းစာ၊ မဂၢဇင္းႏွင့္ ႐ုပ္ျမင္သံၾကားတုိ႔က ပညာေပးလ်က္ရွိ ပါသည္။
ယခုေခတ္တြင္ ကြမ္းယာဆုိင္မ်ားမွ စပ္ၿပီးထံုး၊ ႏွပ္ၿပီးေဆး၊ ယာၿပီးကြမ္းယာ မ်ားက ပလတ္စတစ္ ထုပ္ကေလးေတြျဖင့္ စားသံုးသူ၊ မွာၾကားသူ အတြက္ အသင့္ အေနအထားမွာ ရွိေနၾကသည္။ ကြမ္းစား၊ ကြမ္းဝါးျခင္းလုပ္ငန္းတြင္ ကြမ္းသီး သီးသန္႔ဝါးၾကသူ၊ ေဆးရြက္ႀကီးငံုသူ၊ ေဆးရြက္မပါဘဲ ကြမ္းသီး၊ ကြမ္းရြက္၊ ရွားေစး ႏွင့္ ထံုးတို႔ျဖင့္ စားတတ္ၾကသည္။ ဝါးၾကသည္။ ငံုၾကသည္။
အခ်ဳိ႕က ကြမ္းရည္ကို မ်ဳိခ်သည္။အခ်ဳိ႕က ကြမ္းကို ညက္ေအာင္ဝါးၿပီး ေထြးပစ္ၾကသည္။ အခ်ဳိအဆိမ့္ ႀကိဳက္သူမ်ားက ကြမ္းယာလွ်င္ အာေမႊး၊ ပ႐ုပ္၊ အုန္းသီးဆန္၊ ေလးညႇင္းႏွင့္ ဖာလာေစ့မ်ားထည့္၍ စားတတ္ၾကသည္။ ကြမ္းစား ရာ၌ ကြမ္းသီးတြင္ပါေသာ ေအရီကိုလင္း (Arecoline) က ခႏၶာကိုယ္ကိုလန္းဆန္း ေစသည္။ တက္ၾကြေစသည္။ စိတ္ကုိ ၿငိမ္သက္ေစသည္။ အေၾကာအျခင္ ေျပေစသည္။ ထံုးဓာတ္က တံေတြးကို ပိုထြက္ေစသည္။
သို႔ေသာ္ ကြမ္းယာတြင္ရွိေသာ အယ္လ္ကာလိြဳက္ (Alkaloia)၊ ေပၚလီဖနယ္ (Polyphenals) မ်ားက ေဘးထြက္ ဆုိးက်ဳိးအေနျဖင့္ လူကို ကင္ဆာျဖစ္ေစႏုိင္စြမ္း သည့္ သြားႏွင့္ ခံတြင္းဆုိင္ရာ ေရာဂါမ်ားျဖစ္ေစ သည္။ သြားဖံုးေရာင္ေရာဂါ၊ မ်ဳိးစံု လွေသာ အပိုဒုကၡ၊ အပိုေရာဂါ၊ အပိုေငြ ကုန္ၾကရမည့္ ဝဋ္ဒုကၡ ေၾကာက္စရာ ကင္ဆာ ေရာဂါဆုိးႀကီး ျဖစ္ေစမည့္ ကြမ္းစားျခင္းကို ယေန႔ပင္ ေရွာင္ရွားလိုက္ၾက ပါစို႔...။
ထုိသို႔ ေငြေၾကး အကုန္အက်ခံ၍ ေန႔စဥ္မွီဝဲေသာ အာဟာရ အစာတစ္ခုက တစ္ေန႔မိမိ၏ ေသျခင္းကို ဖိတ္ေခၚလာသူျဖစ္ေၾကာင္း စားသံုးမွီဝဲသူပင္မသိ။ ဘာသိဘာသာေနၿပီး စားသံုး မွီဝဲေနၾကသည္။ ေရာင္းခ်ေသာ ေစ်းဆုိင္ ကေလးမ်ားကလည္း လမ္းေဘးဝဲ၊ ယာတြင္ အလြယ္တကူ ရႏုိင္သည္။ ဝယ္ႏိုင္သည္။ ရထားေပၚ၊ ကားေပၚ၊ သေဘၤာေပၚတို႔တြင္ သူတို႔နယ္ေျမႀကီးစိုးေနၾကသည္။ အလြယ္တကူ စားသံုးႏုိင္ေအာင္ ပလတ္စတစ္ထုပ္ ကေလးမ်ားျဖင့္ ထုပ္ထားသည္။ အလြယ္တကူ စားသံုးမွီဝဲလိုက္ၾကသည္။
ထုိအရာကားအျခားမဟုတ္ ''ကြမ္းယာ''။
ကြမ္းယာကို ႏုိင္ငံတစ္ဝန္း ေနရာတုိင္း၊ အခ်ိန္တုိင္းေတြ႕ၾကရသည္။ မွီဝဲစားသံုးၾကရသည္။ ၿမိဳ႕ေန၊ ေတာေနလူဦးေရ၏ ထက္ဝက္ခန္႔က ကြမ္းယာစားသံုးမႈ အျဖစ္ ေနရာယူေနၾကသည္။ လူမႈေရးေလာကဝတ္ တြင္ ကြမ္းစား၊ ေဆးေသာက္ ကို႐ိုးရာ ဧည့္ဝတ္ လုပ္ငန္းအျဖစ္ ေရွးျမန္မာမင္းမ်ား လက္ထက္ ကပင္ ခံယူဝတ္ျပဳ ေနၾကသည္ ကေတာ့ မွန္ပါသည္။
သို႔ေသာ္...အစဥ္အလာမလုပ္သင့္ပါ။ ''စဥ္'' ထား၍ ''လာ''ၾကျခင္း သာျဖစ္သည္။ အစဥ္အလာ မလုပ္ဘဲ၊ဝတၱရားဟူ၍ မသတ္မွတ္ဘဲ ေရွာင္ၾကဥ္ၾကမည္ ဆုိလွ်င္ တစ္ေန႔တြင္ ဒီဓေလ့စ႐ိုက္ဆုိး ကလည္း ကြယ္ေပ်ာက္ သြားၾကရမည္သာျဖစ္သည္။ ေရွးလူႀကီးမင္းမ်ား၊ တုိ႔မိတုိ႔ဖမ်ား၊ တုိ႔ဘိုးတုိ႔ဘြားမ်ားက လက္ခံက်င့္သံုးခဲ့ၾက ေသာ္လည္း ပယ္သင့္လွ်င္ ပယ္ၾကရမည္။ ေရွာင္သင့္လွ်င္ ေရွာင္ၾကရေပမည္။
''ကြမ္းစား၊ ေဆးေသာက္''ဟူ၍ ေပါ့ေပါ့ေလးေျပာၿပီး ေပါ့ေပါ့ေလး လုပ္ခဲ့ၾကေသာ ေၾကာင့္''ဓေလ့''အသြင္ ဟန္ေဆာင္၍ လူက ခႏၶာကိုယ္ကို ႏွိပ္စက္ေနေၾကာင္း၊ ေသ မင္းကို လက္တြဲေခၚခဲ့ေၾကာင္း မသိၾကေတာ့ပါ။ က်န္းမာေရးအသိ၊ က်န္းမာေရး ဗဟုသုတကိုလည္း သိေအာင္မလုပ္၊ ရွာမွီးျခင္းလည္းမရွိ၊ ကြမ္းစားျခင္း၊ ေဆးလိပ္ ေသာက္ျခင္းကို ႏုိင္ငံႀကီး သားမ်ားက ဖယ္ရွားကုန္ၿပီ။ ယဥ္ေက်းေသာႏုိင္ငံသား တုိင္းက လူ႔ဝန္းက်င္တြင္ သန္႔ရွင္းမႈကိုလည္း အက်ည္း တန္ေစႏုိင္ေၾကာင္း လက္ခံ ယံုၾကည္ၾကပါသည္။ ကြမ္းကိုဝါးျခင္း၊ ၿမံဳျခင္းမဟုတ္ေတာ့။ ထမင္းစား၊ ဟင္းစား သလို ကြမ္းစားေနၾက သည္။ ပါးစပ္ကို အအားမထား၊ အနားမေန။ ကြမ္းထုပ္ တစ္ထုပ္ၿပီး တစ္ထုပ္ တစ္ေနကုန္စားမည့္ ကြမ္းထုပ္ကို နံနက္အိပ္ရာမွ ထသည္ႏွင့္ ဝယ္ထားလိုက္ၾကသည္။
ကြမ္းကို တစ္ေန႔ ကုန္က်စရိတ္ ၅ဝဝ-၁ဝဝဝ က်ပ္စားေသာ လူတန္းစား၊ တစ္ ေန႔ ၂ဝဝဝ-၃ဝဝဝ က်ပ္ ကုန္ေသာ လူတန္းစား။ ေနရာအႏွံ႔ေပါေနေသာ ၿမိဳ႕ျပ၏ ျပယုဂ္ ကြမ္းယာဆုိင္မ်ားက ၂၄ နာရီ ျမင္ႏုိင္သည္။ ကြမ္းကို စည္းကမ္းရွိရွိ စားလွ်င္၊ ဝါးလွ်င္၊ လူမႈေရး နယ္ပယ္၌ ျပႆနာမရွိ။ ေတြ႕သည့္ ေနရာတြင္ ေထြးခ် လိုက္ၾက သည္။ ''ကြမ္းတံေတြးမေထြးရ'' ဆုိင္းဘုတ္ စာတန္းေပၚ၌ပင္ ကြမ္းတံေတြးမ်ား ရဲရဲနီသြားၾကၿပီ။ ကြမ္းတံေတြးမ်ားက ၿမိဳ႕၏အဂၤါရပ္ကို အက်ည္းတန္အ႐ုပ္ဆုိးေစ သည္။ ပတ္ဝန္းက်င္အလွကို ဖ်က္ဆီးလိုက္ၾကသည္။
ကြမ္းယာ ေရာင္းေသာ ဆုိင္မ်ားတြင္ ကြမ္္းႏွင့္ ဆက္စပ္ပစၥည္းမ်ား၊ အိႏၵိယေဆး မ်ဳိးစံုမ်ား ပူးတြဲ ေရာင္းခ် သည္ကို ေတြ႕ၾကရသည္။ ကြမ္းႏွင့္ အလားတူ Shikhar ေဆးမ်ားက ေနရာ ယူလာၾကသည္။ တစ္ထုပ္လွ်င္ ေငြက်ပ္ ၅ဝ ေပးလိုက္ပါက အိႏၵိယေဆး တစ္ထုပ္ ရႏုိင္သည္။ ထိုေဆးငံုၾကသူမ်ားကို ခံတြင္း၌ ေရာဂါတစ္မ်ဳိးကို ဖန္တီးလိုက္သည္။ အမႈမဲ့၊ အမွတ္မဲ့ ဝယ္ယူသံုးစြဲရာမွ လေတြ၊ ႏွစ္ေတြ ၾကာလာ ေသာအခါ ကုစား၍ မရႏိုင္ေသာ ေသမင္း၏ တမန္ေတာ္ ေရွ႕ေျပးတပ္သား ''ကင္ဆာ'' ေရာဂါက ဖိစီးဝင္ေရာက္ လာသည္။ ႀကိဳတင္မသိေသာ္လည္း ခႏၶာကိုယ္တြင္း၌ လိႈင္ဖဲြ႕၍ ႀကီးစိုးေနရာမွ ေရာဂါ ရွိမွန္းသိေသာအခါ၌ အခ်ိန္က လြန္သြားၿပီ။ ''ကင္ဆာ''ဟူ၍ အမည္တပ္လိုက္ၿပီ။
ကုစားမရႏုိင္ေသာ ေရာဂါဆုိးႀကီးအျဖစ္ ေငြကုန္ေသာ္လည္း အသက္မမီ လိုက္ ေသာအေျခအေနသို႔ ေရာက္လာသည္။ ကြမ္းစားပါက ေထြးပစ္ရေသာ ''ကြမ္းတံေတြး''၏ စြန္႔ပစ္ပစၥည္း ဒုကၡက ပိုလာ သည္။ ကြမ္းတံေတြးကို အရမ္းေထြးပစ္၍မရ။ ကြမ္းစားျခင္း၊ ကြမ္းေထြးျခင္းႏွင့္ စပ္လ်ဥ္း၍ ဂ်ာနယ္၊ သတင္းစာ၊ မဂၢဇင္းႏွင့္ ႐ုပ္ျမင္သံၾကားတုိ႔က ပညာေပးလ်က္ရွိ ပါသည္။
ယခုေခတ္တြင္ ကြမ္းယာဆုိင္မ်ားမွ စပ္ၿပီးထံုး၊ ႏွပ္ၿပီးေဆး၊ ယာၿပီးကြမ္းယာ မ်ားက ပလတ္စတစ္ ထုပ္ကေလးေတြျဖင့္ စားသံုးသူ၊ မွာၾကားသူ အတြက္ အသင့္ အေနအထားမွာ ရွိေနၾကသည္။ ကြမ္းစား၊ ကြမ္းဝါးျခင္းလုပ္ငန္းတြင္ ကြမ္းသီး သီးသန္႔ဝါးၾကသူ၊ ေဆးရြက္ႀကီးငံုသူ၊ ေဆးရြက္မပါဘဲ ကြမ္းသီး၊ ကြမ္းရြက္၊ ရွားေစး ႏွင့္ ထံုးတို႔ျဖင့္ စားတတ္ၾကသည္။ ဝါးၾကသည္။ ငံုၾကသည္။
အခ်ဳိ႕က ကြမ္းရည္ကို မ်ဳိခ်သည္။အခ်ဳိ႕က ကြမ္းကို ညက္ေအာင္ဝါးၿပီး ေထြးပစ္ၾကသည္။ အခ်ဳိအဆိမ့္ ႀကိဳက္သူမ်ားက ကြမ္းယာလွ်င္ အာေမႊး၊ ပ႐ုပ္၊ အုန္းသီးဆန္၊ ေလးညႇင္းႏွင့္ ဖာလာေစ့မ်ားထည့္၍ စားတတ္ၾကသည္။ ကြမ္းစား ရာ၌ ကြမ္းသီးတြင္ပါေသာ ေအရီကိုလင္း (Arecoline) က ခႏၶာကိုယ္ကိုလန္းဆန္း ေစသည္။ တက္ၾကြေစသည္။ စိတ္ကုိ ၿငိမ္သက္ေစသည္။ အေၾကာအျခင္ ေျပေစသည္။ ထံုးဓာတ္က တံေတြးကို ပိုထြက္ေစသည္။
သို႔ေသာ္ ကြမ္းယာတြင္ရွိေသာ အယ္လ္ကာလိြဳက္ (Alkaloia)၊ ေပၚလီဖနယ္ (Polyphenals) မ်ားက ေဘးထြက္ ဆုိးက်ဳိးအေနျဖင့္ လူကို ကင္ဆာျဖစ္ေစႏုိင္စြမ္း သည့္ သြားႏွင့္ ခံတြင္းဆုိင္ရာ ေရာဂါမ်ားျဖစ္ေစ သည္။ သြားဖံုးေရာင္ေရာဂါ၊ မ်ဳိးစံု လွေသာ အပိုဒုကၡ၊ အပိုေရာဂါ၊ အပိုေငြ ကုန္ၾကရမည့္ ဝဋ္ဒုကၡ ေၾကာက္စရာ ကင္ဆာ ေရာဂါဆုိးႀကီး ျဖစ္ေစမည့္ ကြမ္းစားျခင္းကို ယေန႔ပင္ ေရွာင္ရွားလိုက္ၾက ပါစို႔...။
Ref: Myawady
No comments:
Post a Comment